Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe intrigar
Indicatif Présent (yo) intrigamos
(tú) intrigamos
(vos) intrigamos
(él/ella/usted) intrigamos
(nosotros-as) intrigamos
(vosotros-as) intrigamos
(os) intrigamos
(ellos-as/ustedes) intrigamos
Imparfait (yo) intrigamos
(tú) intrigamos
(vos) intrigamos
(él/ella/usted) intrigamos
(nosotros-as) intrigamos
(vosotros-as) intrigamos
(os) intrigamos
(ellos-as/ustedes) intrigamos
Passé simple (yo) intrigamos
(tú) intrigamos
(vos) intrigamos
(él/ella/usted) intrigamos
(nosotros-as) intrigamos
(vosotros-as) intrigamos
(os) intrigamos
(ellos-as/ustedes) intrigamos
Futur simple (yo) intrigamos
(tú) intrigamos
(vos) intrigamos
(él/ella/usted) intrigamos
(nosotros-as) intrigamos
(vosotros-as) intrigamos
(os) intrigamos
(ellos-as/ustedes) intrigamos

intrigamos \in.tɾiˈɣa.mos\

  1. Première personne du pluriel du présent de l’indicatif de intrigar.
  2. Première personne du pluriel du passé simple de l’indicatif de intrigar.

Prononciation modifier

Portugais modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe intrigar
Indicatif Présent
nós intrigamos
Imparfait
Passé simple
nós intrigamos
Plus que parfait
Futur simple

intrigamos \ĩ.tɾi.gˈɐ.muʃ\ (Lisbonne) \ĩ.tɾi.gˈɐ̃.mʊs\ (São Paulo)

  1. Première personne du pluriel du présent de l’indicatif de intrigar.
  2. (Brésil) Première personne du pluriel du prétérit de intrigar.