Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton marchaucy[1], emprunté à l’ancien français mareschalcie[2].

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté marchosi marchosioù
Adoucissante varchosi varchosioù

marchosi \mar.ˈʃɔ.sːi\ masculin

  1. Ḗcurie.
    • Dres ! er marchosi e oa eun disparti goullo, leun a blouz fresk ; ne oa nemet gourveza ebarz. — (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, page 15)
      Justement ! Il y avait dans l’écurie un compartiment vide, plein de paille fraiche ; il n’y avait qu’à s’y allonger.
    • E-kreiz ez eus ur pignon a ya betek ar solier, hag a zisparti an ti-annez diouzh ar marchosi, e-lec’h ma voemp kaset da lojañ war ar c’holo. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 59)
      Au centre il y a un pignon qui va jusqu’au grenier, et qui sépare l’habitation de l’écurie, où l’on nous conduisit pour loger sur la paille.
    • « [...]. Aet int dʼar marchosi ha goude se nʼam eus klevet netra ken. [...]. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 22)
      « [...]. Ils sont allés à l’écurie et après cela je n’ai plus rien entendu. [...]. »
    • — […]. Neuze ec’h aio d’e varchosi hag e pigno war e dremedar, a zo buanoc’h eget an avel, evit dont war hon lerc’h. […]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 144)
      — […]. Alors il ira à son écurie et montera sur son dromadaire, qui est plus rapide que le vent, pour nous poursuivre. […].

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Voir aussi modifier

  • marchosi sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)  

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 493b