merita
Espagnol modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe meritar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
(él/ella/usted) merita | ||
Impératif | Présent | (tú) merita |
merita \meˈɾi.ta\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de meritar.
- Deuxième personne du singulier (tú) de l’impératif de meritar.
Prononciation modifier
- Madrid : \meˈɾi.ta\
- Mexico, Bogota : \meˈɾi.t(a)\
- Santiago du Chili, Caracas : \meˈɾi.ta\
Italien modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe meritare | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
(lui / lei) merita | ||
Impératif | Présent | (2e personne du singulier) merita |
merita \ˈme.ri.ta\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de meritare.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif de meritare.
Anagrammes modifier
Latin modifier
Forme de verbe modifier
merita \Prononciation ?\
Roumain modifier
Étymologie modifier
- Du latin meritare.
Verbe modifier
Formes du verbe | |
---|---|
Forme | Flexion |
Infinitif | a merita |
1re personne du singulier Présent de l’indicatif |
merit |
3e personne du singulier Présent du subjonctif |
să merite |
Participe | meritat |
Conjugaison | groupe I |
a merita \me.ri.ˈta\ intransitif 1er groupe (voir la conjugaison)
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « merita [Prononciation ?] »