pappen
Allemand modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe modifier
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich pappe |
2e du sing. | du pappst | |
3e du sing. | er pappt | |
Prétérit | 1re du sing. | ich pappte |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich pappte |
Impératif | 2e du sing. | papp pappe! |
2e du plur. | pappt! | |
Participe passé | gepappt | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
pappen \ˈpapn̩\ (voir la conjugaison)
Prononciation modifier
- Berlin : écouter « pappen [ˈpapn̩] »
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
Formé sur le substantif pap (« bouillie, apprêt »)
Verbe modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | pap | papte |
jij | papt | |
hij, zij, het | papt | |
wij | pappen | papten |
jullie | pappen | |
zij | pappen | |
u | papt | papte |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | pappend | gepapt |
pappen \Prononciation ?\
- Coller.
- Papier pappen.
- Encoller du papier.
- Een stof pappen.
- Apprêter une étoffe.
- Papier pappen.
- Tourner en bouillie.
Apparentés étymologiques modifier
Forme de nom commun modifier
pappen \Prononciation ?\
- Pluriel de pap.
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 87,1 % des Flamands,
- 92,4 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- Pays-Bas : écouter « pappen [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]