Breton modifier

Étymologie modifier

(Attesté en 1970)[1] Emprunté au grec ancien παρῳδία, parôidía, composé de παρά, pará (« à coté de ») et de ᾠδή, ôidế (« chant »), avec le suffixe breton -enn[2].

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté parodienn parodiennoù
Adoucissante barodienn barodiennoù
Spirante farodienn farodiennoù

parodienn \pa.ro.ˈdiː.ɛn\ féminin

  1. Parodie.
    • Ur barodienn zo ur skrid savet diwar unan all, pe war batrom unan all, alies evit ober goap eus ar skrid orin. Parodiennoù a vez kavet e brezhoneg dreist-holl evit ober fent deus unan bennak, en ur implij patromoù levezonet gant ar relijion. — (Yann Gerven, Parodiennoù, in Ya !, no 946, 25 juillet 2023, page 6)
      Une parodie est un écrit composé à partir d’un autre, ou sur le modèle d’un autre, souvent pour se moquer de l’écrit original. On trouve des parodies en breton surtout pour se moquer de quelqu’un, en utilisant des modèles inspirés de la religion.
    • Ur barodienn eo ma ra an aozer al lu gant talvoudoù ar varcʼhegiezh, evel m’en doa graet Rabelais gant Pantagruel (1532) ha Gargantua (1534). — (Malo Bouëssel du Bourg, Petra nevez ?, in Al Liamm, no 400, septembre-octobre 2013, page 95)
      C’est une parodie où l’auteur tourne en dérision les valeurs de la chevalerie, comme l'avait fait Rabelais avec Pantagruel (1532) et Gargantua (1534).

Références modifier

  1. Arzel Even, Faltazi Roparz Hemon, in Al Liamm, no 142, septembre-octobre 1970, page 341
  2. Yann Gerven, Parodiennoù, in Ya !, no 946, 25 juillet 2023, page 6 : Krouet eo bet ar ger-mañ diwar ar gregach para : e-kichen, a-hed, hag ôde : kan, gwerz, hag ivez formulenn-hud.