pustulo
Étymologie
modifier- Du latin pustula.
Nom commun
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | pustulo \pus.ˈtu.lo\ |
pustuloj \pus.ˈtu.loj\ |
Accusatif | pustulon \pus.ˈtu.lon\ |
pustulojn \pus.ˈtu.lojn\ |
pustulo \pus.ˈtu.lo\
- (Médecine) Pustule.
Ekde 1790 Jenner komencis studi malsanon de melkistinoj, kiuj infektiĝis de bovina variolo, kiam dum melkado ili dispremis variolajn pustulojn ĉe la mamoj de infektitaj bovinoj.
— (Vladimir Lemelev, « Homo, kiu savis milionojn », Monato)- À partir de 1790, Jenner commença à étudier la maladie des trayeuses qui étaient infectées par la variole bovine quand elles écrasaient des pustules varioliques sur le pis des vaches infectées pendant la traite.
Vocabulaire apparenté par le sens
modifier- puso, pus
Prononciation
modifier- France (Toulouse) : écouter « pustulo [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Du latin pustula.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
pustulo \Prononciation ?\ |
pustuli \Prononciation ?\ |
pustulo \pu.ˈstu.lɔ\
Étymologie
modifierVerbe
modifierpustulo, infinitif : pustulare, parfait : pustulavi, supin : pustulatum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
- Pustuler, se boursouffler.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Dérivés
modifier- pustulatio (« pustulation »)
Références
modifier- « pustulo », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage