repus
Étymologie
modifier- Du latin reponere (« caché »).
Adjectif
modifierForme d’adjectif 2
modifierForme de nom commun
modifierForme de verbe 1
modifierVoir la conjugaison du verbe repouvoir | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | je repus | |
tu repus | ||
repus \ʁə.py\
Forme de verbe 2
modifierVoir la conjugaison du verbe repaître | ||
---|---|---|
Participe | ||
Passé | ||
(masculin pluriel) repus | ||
Indicatif | ||
Passé simple | je repus | |
tu repus | ||
repus \ʁə.py\
Prononciation
modifierAnagrammes
modifierForme de verbe
modifierVoir la conjugaison du verbe repor | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | eu repus | |
você/ele/ela repus | ||
repus \ʀɨ.pˈuʃ\ (Lisbonne) \xe.pˈus\ (São Paulo)
- Première personne du singulier du prétérit de repor.