ruzulo

Espéranto modifier

(Date à préciser) Composé de la racine ruz (« rusé, astucieux »), du suffixe -ul- (« individu ») et de la finale -o (substantif).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	ruzulo \ru.ˈzu.lo\	ruzuloj \ru.ˈzu.loj\
Accusatif	ruzulon \ru.ˈzu.lon\	ruzulojn \ru.ˈzu.lojn\

ruzulo \ru.ˈzu.lo\

Personne rusée.
- Oni al si ripetis mallaŭte, ke tia malprofitemo tre malbone akordiĝis kun la karaktero de la maljuna ruzulo, kaj, ke ĝi kredeble estis pli ŝajna ol vera. — (Vallienne, Kastelo de Prelongo, 1907)
  La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)