senklenn
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
senklenn | senklennoù |
senklenn \ˈsɛ̃ŋ.klɛn\ féminin
- Sangle.
- An holl senklennoù a dorras hag ez eas ar marcʼheg dreist talier e varcʼh a-hed goaf ha brecʼh Gereint war e benn d’an traoñ. — (Ar Mabinogion, traduit par Abeozen, Mouladurioù Hor Yezh, 1991, page 302)
- Toutes les sangles se rompirent et le chevalier alla par dessus la croupe de son cheval au bout de la lance et du bras de Gereint à terre sur sa tête.
- An holl senklennoù a dorras hag ez eas ar marcʼheg dreist talier e varcʼh a-hed goaf ha brecʼh Gereint war e benn d’an traoñ. — (Ar Mabinogion, traduit par Abeozen, Mouladurioù Hor Yezh, 1991, page 302)
- Ceinturon.
- Kerkent ha ma teu hemañ, ar penn-tiegezh a ro dezhañ ur senklenn a laka ouzh dargreiz ar placʼh nevez. — (Barzhaz Breizh - Ar goulenn-eured, in Al Liamm, no 153, juillet-août 1972, page 280)
- Aussitôt que celui-ci arrive, le chef de famille lui donne un ceinturon qu’il passe autour de la taille de la nouvelle mariée.
- Kerkent ha ma teu hemañ, ar penn-tiegezh a ro dezhañ ur senklenn a laka ouzh dargreiz ar placʼh nevez. — (Barzhaz Breizh - Ar goulenn-eured, in Al Liamm, no 153, juillet-août 1972, page 280)
- (Familier) Bedaine.
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
- ↑ a et b Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499