stranguria
Italien modifier
Étymologie modifier
- Du latin stranguria.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
stranguria \stran.ˈgu.rja\ |
strangurie \stran.ˈgu.rje\ |
stranguria \stran.ˈɡu.rja\ féminin
- Strangurie.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Voir aussi modifier
- stranguria sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien στραγγουρία, strangouría, apparenté à strangulo.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | stranguriă | stranguriae |
Vocatif | stranguriă | stranguriae |
Accusatif | stranguriăm | stranguriās |
Génitif | stranguriae | stranguriārŭm |
Datif | stranguriae | stranguriīs |
Ablatif | stranguriā | stranguriīs |
stranguria \Prononciation ?\ féminin
- Strangurie, rétention d’urine.
Arction aliqui potius arcturum vocant. similis est verbasco foliis, nisi quod hirsutiora sunt, caule longo, molli, semine cumini. nascitur in petrosis radice tenera, alba, dulci, quae decoquitur in vino ad dentium dolorem, ut ore ita contineatur. decoctum bibitur propter ischiada et stranguriam. ex vino ambustis inponitur et pernionibus; foventur eadem cum radice semine trito in vino.
— (Pline l'Ancien, Naturalis Historia)- L'arction (Arctium lappa, L.), nommé par quelques-uns arcturus, a les feuilles semblables à celles du bouillon blanc, si ce n'est qu'elles sont plus velues, la tige longue, molle, la graine du cumin. Il croît dans les terrains pierreux. La racine en est tendre, blanche et douce. On le fait bouillir dans du vin pour le mal de dents, et on garde cette décoction dans la bouche. On le prend en boisson pour la coxalgie et la strangurie. On l'applique, avec du vin sur les brûlures et les engelures, qu'on fomente aussi avec la racine et la graine pilée, dans du vin.
Synonymes modifier
Références modifier
- « stranguria », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage