Latin modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien τετράλιξ, tetrálix.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif tetralix tetralicēs
Vocatif tetralix tetralicēs
Accusatif tetralicem tetralicēs
Génitif tetralicis tetralicum
Datif tetralicī tetralicibus
Ablatif tetralicĕ tetralicibus

tetralix \Prononciation ?\ féminin

  1. (Botanique) Bruyère.
    • Athenienses eam tetralicen appellant, Euboea sisyrum, putantque apibus esse gratissimam, fortassis quia tunc nulla alia sit copia. haec ergo mellatio fine vindemiae et vergiliarum occasu idibus Novembribus fere includitur. reliqui ex ea duas partes apibus ratio persuadet, et semper eas partes favorum, quae habeant erithacen. — (Pline l'Ancien, Naturalis Historia)
      Les Athéniens appellent cette plante tétralix, les Eubéens sisare ; ils la regardent comme très agréable aux abeilles : elle ne l'est peut-être que parce qu'alors il n'y a pas d'autres fleurs. Cette récolte se termine donc avec les vendanges et le coucher des Pléiades, vers les ides de novembre (18 novembre). L'expérience enseigne, qu'il faut laisser aux abeilles deux tiers de cette récolte, indépendamment de la partie des rayons qui contient l'érithace. — (traduction)

Synonymes modifier

Références modifier