vicluigita
Espéranto modifier
Étymologie modifier
- (Date à préciser) Composé des racines vic (« rang, série, tour ») et lu (« louer (location) »), des suffixes -ig- (« rendre, amener à ») et -it- (« participe passif passé ») et de la finale -a (adjectif).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | vicluigita \vit͡s.lu.i.ˈgi.ta\ |
vicluigitaj \vit͡s.lu.i.ˈgi.taj\ |
Accusatif | vicluigitan \vit͡s.lu.i.ˈgi.tan\ |
vicluigitajn \vit͡s.lu.i.ˈgi.tajn\ |
vicluigita \vit͡s.lu.i.ˈɡi.ta\
- Sous-loué (donné en sous-location)
Antonymes modifier
Forme de verbe modifier
Temps | Passé | Présent | Futur |
---|---|---|---|
Indicatif | vicluigis | vicluigas | vicluigos |
Participe actif | vicluiginta(j,n) | vicluiganta(j,n) | vicluigonta(j,n) |
Participe passif | vicluigita(j,n) | vicluigata(j,n) | vicluigota(j,n) |
Adverbe actif | vicluiginte | vicluigante | vicluigonte |
Adverbe passif | vicluigite | vicluigate | vicluigote |
Mode | Conditionnel | Volitif | Infinitif |
Présent | vicluigus | vicluigu | vicluigi |
voir le modèle “eo-conj” |
vicluigita \vit͡s.lu.i.ˈɡi.ta\
Prononciation modifier
- France (Toulouse) : écouter « vicluigita [Prononciation ?] »