Catalan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin vindicta (« baguette servant à désigner l'objet de la revendication »).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
vindicta
\binˈdiktə\
vindictas
\binˈdiktəs\

vindicta \binˈdiktə\, \vinˈdikta\ féminin

  1. Vindicte.

Prononciation modifier

Espagnol modifier

 

Étymologie modifier

Du latin vindicta (« baguette servant à désigner l'objet de la revendication »).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
vindicta
\binˈdikta\
vindictas
\binˈdiktas\

vindicta [binˈdikta] féminin

  1. Vindicte.

Latin modifier

Étymologie modifier

De vindico, « revendiquer ».

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif vindictă vindictae
Vocatif vindictă vindictae
Accusatif vindictăm vindictās
Génitif vindictae vindictārŭm
Datif vindictae vindictīs
Ablatif vindictā vindictīs

vindicta \Prononciation ?\ féminin

  1. Baguette dont le licteur frappait la tête de l'esclave pendant que le prêteur prononçait la formule de l'affranchissement.
  2. Défense, protection, patronage.
  3. Vengeance, vindicte, châtiment.

Apparentés étymologiques modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier