Étymologie

modifier
Du vieux slave[1] qui donne aussi le tchèque vřava ; le lien sémantique avec wrzeć (« tourner, fermer ») est celui de « tournure, mot » ou « tournoi, bataille ».

Nom commun

modifier

wrzawa \Prononciation ?\ féminin

  1. Tumulte, cris, clameur.
    • Musiała jednak wrzawa wojenna uciszyć się o późnej godzinie, gdyż pamiętam jak byłem raptownie obudzony nagłą kanonadą przy różanej zorzy.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. « wrzawa », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927