ομολογιούχος

Grec

Étymologie

De ομόλογο (« obligation ») ; voir δαδούχος (« dadouque, porte-flambeau ») au sujet de la finale.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	ο	ομολογιούχος	οι	ομολογιούχοι
Génitif	του	ομολογιούχου	των	ομολογιούχων
Accusatif	τον	ομολογιούχο	τους	ομολογιούχους
Vocatif		ομολογιούχε		ομολογιούχοι

ομολογιούχος, omologiúkhos \Prononciation ?\ masculin et féminin identiques

1. (Finance) Détenteur d’une obligation (titre financier de dette).
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (ομολογιούχος)