παράδεισος

Grec

Étymologie

Du grec ancien παράδεισος, parádeisos.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	ο	παράδεισος	οι	παράδεισοι
Génitif	του	παραδείσου	των	παραδείσων
Accusatif	τον	παράδεισο	τους	παραδείσους
Vocatif		παράδεισε		παράδεισοι

παράδεισος (parádhisos) \pa.ˈɾa.ði.sɔs\ masculin

1. Paradis.

Dérivés

• παραδεισιακός

Grec ancien

Étymologie

De l’avestique 𐬞𐬀𐬌𐬭𐬌𐬸𐬛𐬀𐬉𐬰𐬀, paiṛidaēza (« enclos muré ») ; voir περίτειχος (« mur d’enceinte »), composé de περί et τεῖχος (« mur ») pour des mots grecs apparentés.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	παράδεισος	οἱ	παράδεισοι	τὼ	παραδείσω
Vocatif		παράδεισε		παράδεισοι		παραδείσω
Accusatif	τὸν	παράδεισον	τοὺς	παραδείσους	τὼ	παραδείσω
Génitif	τοῦ	παραδείσου	τῶν	παραδείσων	τοῖν	παραδείσοιν
Datif	τῷ	παραδείσῳ	τοῖς	παραδείσοις	τοῖν	παραδείσοιν

παράδεισος, parádeisos *\pa.ˈra.deː.sos\ masculin

1. Parc, lieu planté d’arbres où l’on entretient des animaux.
2. Paradis, éden, séjour des bienheureux.
   • ὄτι ἡρπάγη εἱς τόν παράδεισον, καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. — (Corinthiens, I, 12-4)

Dérivés dans d’autres langues

• Latin : paradisus

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901