Conjugaison:espagnol/amonestar

Conjugaison en espagnol
amonestar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

amonestar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   amonesto [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 amonestas
 amonestás
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amonesta [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestáis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonestan [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   he amonestado [e]
(tú/vos  has amonestado [as]
(él/ella/Ud.  ha amonestado [a]
(nosotros-as)   hemos amonestado [ˈe.mos]
(vosotros-as/os  habéis amonestado [a.ˈβejs]
(ellos-as/Uds.  han amonestado [an]
Imparfait
(yo)   amonestaba [Prononciation ?]
(tú/vos  amonestabas [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amonestaba [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestábamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestabais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonestaban [Prononciation ?]
Plus-que-parfait
(yo)   había amonestado [a.ˈβi.a]
(tú/vos  habías amonestado [a.ˈβi.as]
(él/ella/Ud.  había amonestado [a.ˈβi.a]
(nosotros-as)   habíamos amonestado [a.ˈβi.a.mos]
(vosotros-as/os  habíais amonestado [a.ˈβi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habían amonestado [a.ˈβi.an]
Passé simple
(yo)   amonesté [Prononciation ?]
(tú/vos  amonestaste [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amonestó [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestasteis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonestaron [Prononciation ?]
Passé antérieur
(yo)   hube amonestado [ˈu.βe]
(tú/vos  hubiste amonestado [u.ˈβi.ste]
(él/ella/Ud.  hubo amonestado [ˈu.βo]
(nosotros-as)   hubimos amonestado [u.ˈβi.mos]
(vosotros-as/os  hubisteis amonestado [u.ˈβi.stejs]
(ellos-as/Uds.  hubieron amonestado [u.ˈβje.ɾon]
Futur simple
(yo)   amonestaré [Prononciation ?]
(tú/vos  amonestarás [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amonestará [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestaremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestaréis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonestarán [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   habré amonestado [a.ˈβɾe]
(tú/vos  habrás amonestado [a.ˈβɾas]
(él/ella/Ud.  habrá amonestado [a.ˈβɾa]
(nosotros-as)   habremos amonestado [a.ˈβɾe.mos]
(vosotros-as/os  habréis amonestado [a.ˈβɾejs]
(ellos-as/Uds.  habrán amonestado [a.ˈβɾan]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   amonestaría [Prononciation ?]
(tú/vos  amonestarías [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amonestaría [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestaríamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestaríais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonestarían [Prononciation ?]
Passé
(yo)   habría amonestado [a.ˈβɾi.a]
(tú/vos  habrías amonestado [a.ˈβɾi.as]
(él/ella/Ud.  habría amonestado [a.ˈβɾi.a]
(nosotros-as)   habríamos amonestado [a.ˈβɾi.a.mos]
(vosotros-as/os  habríais amonestado [a.ˈβɾi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habrían amonestado [a.ˈβɾi.an]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   amoneste [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 amonestes
 amonestés
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amoneste [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestéis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonesten [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   haya amonestado [ˈa.ja]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas amonestado
 hayás amonestado
[ˈa.jas]
[a.ˈjas]
(él/ella/Ud.  haya amonestado [ˈa.ja]
(nosotros-as)   hayamos amonestado [a.ˈja.mos]
(vosotros-as/os  hayáis amonestado [a.ˈjajs]
(ellos-as/Uds.  hayan amonestado [ˈa.jan]
Imparfait (en -ra)
(yo)   amonestara [Prononciation ?]
(tú/vos  amonestaras [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amonestara [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestáramos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestarais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonestaran [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera amonestado [u.ˈβje.ɾa]
(tú/vos  hubieras amonestado [u.ˈβje.ɾas]
(él/ella/Ud.  hubiera amonestado [u.ˈβje.ɾa]
(nosotros-as)   hubiéramos amonestado [u.ˈβje.ɾa.mos]
(vosotros-as/os  hubierais amonestado [u.ˈβje.ɾajs]
(ellos-as/Uds.  hubieran amonestado [u.ˈβje.ɾan]
Imparfait (en -se)
(yo)   amonestase [Prononciation ?]
(tú/vos  amonestases [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amonestase [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestásemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestaseis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonestasen [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese amonestado [u.ˈβje.se]
(tú/vos  hubieses amonestado [u.ˈβje.ses]
(él/ella/Ud.  hubiese amonestado [u.ˈβje.se]
(nosotros-as)   hubiésemos amonestado [u.ˈβje.se.mos]
(vosotros-as/os  hubieseis amonestado [u.ˈβje.sejs]
(ellos-as/Uds.  hubiesen amonestado [u.ˈβje.sen]
Futur
(yo)   amonestare [Prononciation ?]
(tú/vos  amonestares [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  amonestare [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestáremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  amonestareis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  amonestaren [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   hubiere amonestado [u.ˈβje.ɾe]
(tú/vos  hubieres amonestado [u.ˈβje.ɾes]
(él/ella/Ud.  hubiere amonestado [u.ˈβje.ɾe]
(nosotros-as)   hubiéremos amonestado [u.ˈβje.ɾe.mos]
(vosotros-as/os  hubiereis amonestado [u.ˈβje.ɾejs]
(ellos-as/Uds.  hubieren amonestado [u.ˈβje.ɾen]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 amonesta
 amonestá
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(usted)   amoneste [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestemos [Prononciation ?]
(vosostros-as)   amonestad [Prononciation ?]
(ustedes)   amonesten [Prononciation ?]