regiment
Ancien occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin regimentum.
Nom commun modifier
regiment masculin
- Administration, gouvernement.
- Régime, conduite.
Variantes modifier
Références modifier
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du latin regimentum.
Nom commun modifier
regiment \Prononciation ?\
- (Militaire) Régiment.
Abréviations modifier
Verbe modifier
Temps | Forme |
---|---|
Infinitif | to regiment \Prononciation ?\ |
Présent simple, 3e pers. sing. |
regiments |
Prétérit | regimented |
Participe passé | regimented |
Participe présent | regimenting |
voir conjugaison anglaise |
regiment \Prononciation ?\ transitif
- Régimenter.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés modifier
Prononciation modifier
- États-Unis : écouter « regiment [Prononciation ?] »
Catalan modifier
Étymologie modifier
- Du latin regimentum.
Nom commun modifier
regiment masculin
- (Militaire) Régiment.
Prononciation modifier
- oriental : \rɘʒiˈment\
- central, roussillonnais : \rɘʒiˈmen\
- occidental : \red͡ʒiˈment\
- nord-occidental : \red͡ʒiˈmen\
- Valence (Espagne) : écouter « regiment [Prononciation ?] »
Danois modifier
Étymologie modifier
- Du latin regimentum.
Nom commun modifier
regiment \Prononciation ?\ masculin
- (Militaire) Régiment.
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du latin regimentum.
Nom commun modifier
regiment \Prononciation ?\
- (Militaire) Régiment.
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 88,8 % des Flamands,
- 95,5 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « regiment [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Occitan modifier
Étymologie modifier
- De l’ancien occitan regiment.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
regiment \red͡ʒiˈmen\ |
regiments \red͡ʒiˈmens\ |
regiment [red͡ʒiˈmen] (graphie normalisée) masculin
- (Militaire) Régiment.
Prononciation modifier
- languedocien : [red͡ʒiˈmen]
- provençal : \ʁed͡ʒiˈmen\
- France (Béarn) : écouter « regiment [red͡ʒi'men] »
Références modifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Polonais modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
regiment \rɛˈɟĩmɛ̃nt\ masculin inanimé
Synonymes modifier
Prononciation modifier
- Varsovie (Pologne) : écouter « regiment [Prononciation ?] »
Voir aussi modifier
- regiment sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)
Références modifier
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : regiment. (liste des auteurs et autrices)
- ↑ « regiment », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927
Tchèque modifier
Étymologie modifier
- De l’allemand Regiment.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | regiment | regimenty |
Génitif | regimentu | regimentů |
Datif | regimentu | regimentům |
Accusatif | regiment | regimenty |
Vocatif | regimente | regimenty |
Locatif | regimentu | regimentech |
Instrumental | regimentem | regimenty |
regiment \rɛgɪmɛnt\ masculin inanimé
- (Militaire) (Vieilli) Régiment.
- Major se opět vrátil k regimentu, když byla v Srbsku konstatována jeho úplná neschopnost na Drině. — (Jaroslav Hašek, Osudy dobrého vojáka Švejka za světové války)