aerva
Breton modifier
Étymologie modifier
- Du vieux breton airma / airmaou[1], composé de aer (« bataille, massacre ») et -va.
- À comparer avec les mots aerfa en gallois, arva en cornique.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
aerva | aervaoù |
aerva \ˈɛr.va\ masculin
- (Archaïsme) (Rare) Champ de bataille.
- Evezia piz a rejont dre ar vro el lec'hiou m’oa bet enno an aervaou, ha kaout a rejont arcʼhant hag aour kement ma ’z ejont da binvidien. — (Branwen mercʼh Llyr, traduit par Abeozen, in Gwalarn, no 6, été 1936, page 75)
- Ils examinèrent avec attention de par le pays les endroits où avaient été les champs de bataille, et ils trouvèrent tellement d’or et d’argent qu’ils devinrent riches.
- Dre n’edo mui ar stourm war an aerva nemetken, hogen, ivez war dachenn ar menoziou, tud ’zo, re boellek o spered, a en em lakaas da zisranna ha da bizskeja ar menoz broadel evel ma reer gant eur menoz prederouriezel bennak. — (Maopreden, Arnodskridenn war istor Iwerzon, in Gwalarn, no 146-147, mars-avril 1942, page 155)
- Comme la lutte ne se poursuivait plus seulement sur le champ de bataille, mais aussi sur le terrain des idées, certains, ceux qui étaient avisés, se mirent à décortiquer et à analyser l’idée nationale comme on le fait pour une idée philosophique quelconque.
- Evezia piz a rejont dre ar vro el lec'hiou m’oa bet enno an aervaou, ha kaout a rejont arcʼhant hag aour kement ma ’z ejont da binvidien. — (Branwen mercʼh Llyr, traduit par Abeozen, in Gwalarn, no 6, été 1936, page 75)