Espagnol modifier

Étymologie modifier

Du latin alienus.

Adjectif modifier

Genre Singulier Pluriel
Masculin ajeno
\a.ˈxe.no\
ajenos
\a.ˈxe.nos\
Féminin ajena
\a.ˈxe.na\
ajenas
\a.ˈxe.nas\

ajeno \a.ˈxe.no\

  1. D’autrui, étranger.

Apparentés étymologiques modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe ajenar
Indicatif Présent (yo) ajeno
(tú) ajeno
(vos) ajeno
(él/ella/usted) ajeno
(nosotros-as) ajeno
(vosotros-as) ajeno
(os) ajeno
(ellos-as/ustedes) ajeno
Imparfait (yo) ajeno
(tú) ajeno
(vos) ajeno
(él/ella/usted) ajeno
(nosotros-as) ajeno
(vosotros-as) ajeno
(os) ajeno
(ellos-as/ustedes) ajeno
Passé simple (yo) ajeno
(tú) ajeno
(vos) ajeno
(él/ella/usted) ajeno
(nosotros-as) ajeno
(vosotros-as) ajeno
(os) ajeno
(ellos-as/ustedes) ajeno
Futur simple (yo) ajeno
(tú) ajeno
(vos) ajeno
(él/ella/usted) ajeno
(nosotros-as) ajeno
(vosotros-as) ajeno
(os) ajeno
(ellos-as/ustedes) ajeno

ajeno \aˈxe.no\

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de ajenar.

Prononciation modifier

Palenquero modifier

Étymologie modifier

De l’espagnol ajeno (même sens).

Adjectif modifier

ajeno \a.ˈxe.no\

  1. D’autrui.
    • Bo a kujé ma nimao ajeno.
      Tu as pris les animaux des autres.
  2. Pauvre, qui inspire la commisération
    • Ele a topetá ku moná ajeno.
      Il a frappé le pauvre garçon