begut
Catalan modifier
Forme de verbe modifier
begut \beˈɡut\ (occidental), \bəˈɡut\ (oriental)
- Participe passé de beure.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | begut \Prononciation ?\ |
beguts \Prononciation ?\ |
Féminin | beguda \Prononciation ?\ |
begudes \Prononciation ?\ |
begut \beˈɡut\ (occidental), \bəˈɡut\ (oriental)
- Bu.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Occitan modifier
Forme de verbe modifier
begut \beˈɡyt\ (graphie normalisée)
- Participe passé de beure.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | begut \beˈgyt\ |
beguts \beˈgyt͡s\ |
Féminin | beguda \beˈgyðo̯\ |
begudas \beˈgyðo̯s\ |
begut \beˈɡyt\ (graphie normalisée)
- Bu.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation modifier
- languedocien : [beˈɣyt]
- provençal : [beˈgy]
- biterrois : [beˈɣœt]
- Agde : [bœˈɣœt]
- Saint-Thibéry : [biˈɣœt]
Références modifier
- Christian Camps, Atlas linguistique du Biterrois, Institut d’études occitanes, Béziers, 1985
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage