beneit
Étymologie
modifier- Du latin benedictum, accusatif de benedictus.
Forme de verbe
modifierbeneit \Prononciation ?\
- Participe passé masculin singulier de beneir.
ewe beneite
— (Marie de France, Livre de l’espurgatoire, ms. 25407 de la BnF, f. 107r. a.)- eau bénite
Étymologie
modifier- Du latin benedictus.
Adjectif
modifierbeneit
Dérivés
modifierSynonymes
modifierPrononciation
modifier- Barcelone (Espagne) : écouter « beneit [Prononciation ?] »