confès
Français modifier
Étymologie modifier
- Du latin confessus.
Adjectif modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | confès \kɔ̃.fɛ\ | |
Féminin | confesse \kɔ̃.fɛs\ |
confesses \kɔ̃.fɛs\ |
confès \kɔ̃.fɛ\
Anagrammes modifier
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références modifier
- « confès », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877 → consulter cet ouvrage
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin confessus.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | confès \kun.ˈfɛs\ |
confèsses \kun.ˈfɛses\ |
Féminin | confèssa \kun.ˈfɛso̞\ |
confèssas \kun.ˈfɛso̞s\ |
confès \kun.ˈfɛs\ (graphie normalisée)
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2