Latin modifier

Étymologie modifier

De l’indo-européen commun *(s)ker-[1] (« couper ») qui donne aussi corium, scortum (« peau, cuir »), cortex (« écorce ») et caro (« chair »).

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif curtus curtă curtum curtī curtae curtă
Vocatif curte curtă curtum curtī curtae curtă
Accusatif curtum curtăm curtum curtōs curtās curtă
Génitif curtī curtae curtī curtōrŭm curtārŭm curtōrŭm
Datif curtō curtae curtō curtīs curtīs curtīs
Ablatif curtō curtā curtō curtīs curtīs curtīs

curtus \Prononciation ?\ masculin

  1. Écourté, tronqué, diminué, circoncis, châtré.
    • curtus equus
      cheval castré.
  2. Imparfait, incomplet.

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage