Voir aussi : dibercʼhennan

Breton modifier

Étymologie modifier

(1889) Dérivé de percʼhenn, avec le préfixe di- et le suffixe -añ[1].

Verbe modifier

Mutation Infinitif
Non muté dibercʼhennañ
Adoucissante zibercʼhennañ
Durcissante tibercʼhennañ

dibercʼhennañ \di.bɛrˈɣɛnː.ã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale dibercʼhenn-

  1. Déposséder, exproprier.
    • Divroiñ a reas an Datared davet Turkia dre gantmiliadoù e-doug an XVIIIvet hag an XIXvet kantved, rak ne felle ket dezho chom dindan yev ar Rusianed hag ivez dre ma oant dibercʼhennet eus o douaroù […]. — (Per Penneg, Ur bobl dizouar : Planedenn griz Tatared Krimea, in Al Liamm, no 158, mai-juin 1973, page 208)
      Les Tatares émigrèrent vers la Turquie par centaines de milliers au cours des XVIIIe et XIXe siècles, car ils ne voulaient par rester sous le joug des Russes, et aussi, du fait qu’ils avaient été dépossédés de leurs terres […].

Synonymes modifier

Variantes modifier

Dérivés modifier

Apparentés étymologiques modifier

Références modifier

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 573a