doganiñ
Breton modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | doganiñ |
Adoucissante | zoganiñ |
Durcissante | toganiñ |
doganiñ \do.ˈɡãː.nĩ\ transitif direct (voir la conjugaison)
- Cocufier.
- — Atô, Itron, na mar credfenn
Dogani ’n aotro, hen grafenn. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz Izel, vol 2, 1890, page 118)- Ah Madame, si j’osais
Cocufier Monsieur, je le ferais.
- Ah Madame, si j’osais
- P’hen doa ann aotro doganet,
Iannic keiz a oele bepred — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz Izel, vol 2, 1890, page 118)- Quand il eu cocufié Monsieur
Le cher Petit-Jean pleurait toujours.
- Quand il eu cocufié Monsieur
- Setu ur gwaz, Alexandre, gwerzher tier-koad er menezioù, é teskiñ en un taol ema bet doganet gant Juliette, e vaouez yaouank. — (Yann-Glaod ar Ruyet, Le torrent, in Ya !, no 914, 3 décembre 2022, page 8)
- Voila un homme, Alexandre, vendeur de maisons en bois dans les montagnes, qui apprend d’un coup qu’il a été cocufié par Juliette, sa jeune femme.
- — Atô, Itron, na mar credfenn
Variantes modifier
Antonymes modifier
Dérivés modifier