Breton modifier

Étymologie modifier

Composé de er (« à l’ ») et de goudor (« abri »).

Locution adverbiale modifier

er goudor \ɛr ˈɡuː.dor\

  1. À l’abri.
    • Met an avel a lakeas an nor da storlokat, hag e kleved er-meaz e-giz eur cʼhi o cʼhoueza war an treujou, o klask dont er goudor emichans. — (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, page 191)
      Mais le vent fit battre la porte, et on entendait dehors comme un chien qui reniflait sur le seuil, cherchant à venir à l’abri sans doute.
    • Doue, ro din ul lecʼh bennak ma vin er goudor fenozh, ma cʼhellin klevout an oferenn — (Gaovan hag an den gwer, traduit par Roparz Hemon, in Al Liamm, no 15, août 1949, page 22)
      Dieu, donne-moi un endroit où je serai à l’abri ce soir, où je pourrai entendre la messe.