Occitan modifier

Étymologie modifier

Incertain : du latin fallere ou de l'italien balordo.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin falord
\faˈluɾ\
falords
\faˈluɾs\
Féminin falorda
\faˈluɾ.ðo̞\
falordas
\faˈluɾ.ðo̞s\

falord \faˈluɾ\ masculin (graphie normalisée)

  1. Fou.
  2. Extravagant.
  3. Sot.
    • Es totjorn estat aital, un pauc falord', un pauc enfantolit, e se fa pas al país. — (Florian Vernet, Vida e engranatges, 2004 [1])
      Il a toujours été ainsi, un peu extravagant, au comportement un peu enfantin, et il ne se fait pas au pays.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
falord
\faˈluɾ\
falords
\faˈluɾs\

falord \faˈluɾ\ masculin (graphie normalisée) (pour une femme, on dit : falorda)

  1. Fou.
  2. Extravagant.
  3. Sot.
    • An ensajat de me desconsiderar, de me faire passar per un falord, perdon, un neurosat. — (Florian Vernet, Vida e engranatges, 2004 [1])
      Ils ont essayé de me déconsidérer, de me faire passer per un fou, pardon, un névrosé.

Références modifier