Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Dérivé de luid (« fort »), avec le préfixe ge-.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom geluid geluiden
Diminutif geluidje geluidjes

geluid \ɣəˈlœy̯t\ neutre

  1. Son, bruit, voix, cri.
    • verdachte geluiden
      bruits suspects
    • (Sens figuré) een nieuw geluid laten horen
      faire entendre un nouveau son de cloche

Dérivés modifier

Hyponymes modifier

Forme de verbe modifier

geluid \ɣəˈlœy̯t\

  1. Participe passé de luiden.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]