Voir aussi : gwean

Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de gwe (« torsion »), avec le suffixe -añ.
Du moyen breton gueaff[1][2].
À comparer avec le verbe gallois gwau ou gweu (sens identique).

Verbe modifier

Mutation Infinitif
Non muté gweañ
Adoucissante weañ
Durcissante kweañ

gweañ \ˈɡɥeː.ã\ Erreur sur la langue ! intransitif et transitif direct (voir la conjugaison), base verbale gwe- (pronominal : en em weañ)

  1. Tordre.
    • Bezañ ez eus c’hoazh kannerezed-noz en hor maezioù. [...]. Pa dremenfet e-kichen ar c’hannerezed-noz, bezit didrouz ha mut; rak mar tireizhit o labour, c’hwi a zleo reiñ dezhe skoazell da weañ ar gannadenn, ha gwazh d’ho tivrec’h. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, page 29)
      Il y a encore des lavandières de nuit dans nos campagnes. [...]. Quand vous passerez près des lavandières de nuit, ne faites pas de bruit et soyez silencieux ; car si vous les dérangez dans leur labeur, vous devrez les aider à tordre la lessive, et malheur à vos bras.
  2. Tresser.
  3. (Par extension) Tisser.
  4. (Sens figuré) Endurer (douleur, épreuve).

Variantes modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 301b