Voir aussi : mäjoro

Espéranto modifier

Étymologie modifier

De l’anglais major

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif majoro
\ma.ˈjo.ro\
majoroj
\ma.ˈjo.roj\
Accusatif majoron
\ma.ˈjo.ron\
majorojn
\ma.ˈjo.rojn\

majoro \ma.ˈjo.ro\ mot-racine 2OA

  1. Commandant.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

aro ĉefkomandanto eroj
nacia armeo ĉefgeneralo, marŝalo (mot-racine UV ) // ĉe mararmeo: flotadmiralo armeo, korpusogrupo
armeo armea generalo, generalo (mot-racine 1OA, fond. grâce à 8OA )
ĉe mararmeo: admiralo (mot-racine 1OA )
korpuso
korpuso (mot-racine UV ) korpusa generalo, generalleŭtenanto divizio
divizio (mot-racine 1OA ) divizia generalo, generalmajoro brigado
brigado (mot-racine 2OA ) brigada generalo regimento
regimento (mot-racine UV ) kolonelo (mot-racine 1OA ) bataliono, eskadrono, taĉmento
bataliono (mot-racine 1OA ) majoro (mot-racine 2OA ) roto
roto (mot-racine UV ) kapitano (mot-racine UV ) taĉmento, grupo, plotono
taĉmento (mot-racine UV ) leŭtenanto (mot-racine UV ), subleŭtenanto, serĝento (mot-racine UV ), kaporalo (mot-racine 1OA ) soldato (mot-racine UV ) // marsoldato

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • majoro sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)  

Références modifier

Bibliographie modifier

Portugais modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe majorar
Indicatif Présent eu majoro
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple

majoro \mɐ.ʒˈɔ.ɾu\ (Lisbonne) \ma.ʒˈɔ.ɾʊ\ (São Paulo)

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de majorar.