Voir aussi : Marto

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif marto
\ˈmar.to\
martoj
\ˈmar.toj\
Accusatif marton
\ˈmar.ton\
martojn
\ˈmar.tojn\

marto

  1. Mars.
    • Marton mi mozaikis vorte.  (Victor Sadler, « Mozaike », La Nica Literatura Revuo, 1959, 5, 26, page 65.)
      J’ai fait avec des mots une mosaïque représentant le mois de mars.

Dérivés

modifier

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier
Mois de l’année grégorienne en espéranto
1. januaro
2. februaro
3. marto
4. aprilo
5. majo
6. junio
7. julio
8. aŭgusto
9. septembro
10. oktobro
11. novembro
12. decembro

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
mot composé de mart- et -o « substantif »

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
marto
\Prononciation ?\
marti
\Prononciation ?\

marto

  1. Mars.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
marto- Singulier Duel Pluriel partitif Pluriel
Nominatif martomartumartolimartor
Génitif martomartuto
(ou martuo)
martolionmartoron
Possessif martovamartuvamartolivamartoiva
Locatif martossëmartussë
(ou martutsë)
martolissenmartossen
Ablatif martollomartullo
(ou martulto)
martolillo
ou martolillon
martollon
ou martollor
Allatif martonnamartunna
(ou martunta)
martolinarmartonnar
Datif martonmartunmartolinmartoin
Instrumental martonenmartunenmartolinenmartoinen
(Accusatif) martómartumartolímartoí
(Respectif) martosmartusmartolismartois

marto nominatif singulier

  1. Destin, sort, fortune.

Variantes orthographiques

modifier

Synonymes

modifier

Forme de nom commun

modifier
marto- Singulier Duel Pluriel partitif Pluriel
Nominatif martomartumartolimartor
Génitif martomartuto
(ou martuo)
martolionmartoron
Possessif martovamartuvamartolivamartoiva
Locatif martossëmartussë
(ou martutsë)
martolissenmartossen
Ablatif martollomartullo
(ou martulto)
martolillo
ou martolillon
martollon
ou martollor
Allatif martonnamartunna
(ou martunta)
martolinarmartonnar
Datif martonmartunmartolinmartoin
Instrumental martonenmartunenmartolinenmartoinen
(Accusatif) martómartumartolímartoí
(Respectif) martosmartusmartolismartois

marto nominatif singulier

  1. Dont le destin est à l'origine (cas génitif).
marta- Singulier Duel Pluriel partitif Pluriel
Nominatif martamartumartalimartar
Génitif martomartuto
(ou martuo)
martalionmartaron
Possessif martavamartuvamartalivamartaiva
Locatif martassëmartussë
(ou martutsë)
martalissenmartassen
Ablatif martallomartullo
(ou martulto)
martalillo
ou martalillon
martallon
ou martallor
Allatif martannamartunna
(ou martunta)
martalinarmartannar
Datif martanmartunmartalinmartain
Instrumental martanenmartunenmartalinenmartainen
(Accusatif) martámartumartalímartaí
(Respectif) martasmartusmartalismartais

Prononciation

modifier