pellaat
Breton modifier
Étymologie modifier
- → voir pell et -aat.
- Du moyen breton pellhat[1].
- À comparer avec les verbes pellhau en gallois, pellhé en cornique (sens identique).
Verbe modifier
pellaat (diouzh) \pɛˈlɑːt\ (voir la conjugaison), base verbale pella-
- (s') Eloigner (de).
- Eur paz am boa great evit pellaat, pa ouen strobellet gand eun dra-bennag a ioa var an douar. — (Lan Inisan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, page 52)
- Ur paz am boa graet evit pellaat, pa voen strobellet gant un dra bennak a yoa war an douar. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 44)
- J’avais fait un pas pour m’éloigner, quand je fus gêné par quelque chose qui était sur le sol.
- (Sens figuré) Ecarter.
- (Sens figuré) Reporter, différer.
Prononciation modifier
Variantes orthographiques modifier
Antonymes modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499