Voir aussi : Radix

Étymologie

modifier
(Siècle à préciser) Du latin radix.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
radix
\ˈɹæd.ɪks\
ou \ˈɹeɪ.dɪks\
radixes
ou radices
\ˈɹæd.ɪ.ˌsiz\
ou \ˈɹeɪd.ɪ.ˌsiz\

radix \ˈɹæd.ɪks\ ou \ˈɹeɪ.dɪks\

  1. Racine.
  2. (Mathématiques) Base (numération).
    • The radix of the decimal system is ten.
      La base du système décimal est dix.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
(Siècle à préciser) De l’indo-européen commun *wrad[1] dont sont issus le grec ancien ῥάδιξ, rhadix, l’anglais root, le gotique *waurts qui donne Wurzel en allemand.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif radix radicēs
Vocatif radix radicēs
Accusatif radicĕm radicēs
Génitif radicĭs radiciŭm
Datif radicī radicĭbŭs
Ablatif radicĕ radicĭbŭs

radix \Prononciation ?\ féminin

  1. (Botanique) Racine.
    • capere radices
      prendre racine.
  2. (Sens figuré) Racine, base, fondement, origine.
  3. (Botanique) Radis.

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Apparentés étymologiques

modifier

Références

modifier
  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage

Étymologie

modifier
(Siècle à préciser) Du latin radix.

Nom commun

modifier

radix \Prononciation ?\

  1. Racine.

Synonymes

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 48,5 % des Flamands,
  • 47,6 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]