skeudenn

Breton

Étymologie

Dérivé de skeud, avec le suffixe -enn.

À comparer avec le mot cornique skeusen (sens identique).

Nom commun

Singulier	Pluriel
skeudenn	skeudennoù

skeudenn \ˈskøːdɛn\ féminin

1. Image, illustration.

Dérivés

• hanter-skeudenn
• lucʼhskeudenn
• skeudenn-lavar
• skeudenn staon
• skeudennadur
• skeudennadurezh
• skeudennañ
• skeuudennaouiñ
• skeudennaoueg
• skeudennaouer
• skeudenner
• skeudennerezh
• skeudennidigezh
• skeudennus