Breton modifier

Étymologie modifier

 Dérivé de skrivañ, avec le suffixe -er.
Du moyen breton scriffaingnier[1][2].
À comparer avec le mot gallois ysgrifennwr (sens identique).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
skrivagner skrivagnerien skrivagnerion

skrivagner \skri.ˈvã.ɲːɛr\ masculin (pour une femme, on dit : skrivagnerez)

  1. (Littérature) Écrivain.
    • Tro-spered ar vurutellerien e diwezh an naontekvet kantved hag e derou an ugentvet oa kemer an dibarelezh evel unan eus perzhioù gwellañ, marteze gwellañ perzh ur skrivagner. — (Roparz Hemon, Yezhoù ha lennegezhioù, in Al Liamm, no 56, mai–juin 1956, page 62)
      L’état d'esprit des critiques à la fin du dix-neuvième siècle et au début du vingtième était de considérer l’originalité comme l’une des meilleures qualités, peut-être la meilleure qualité d’un écrivain.
    • Evit an italianeg ez on anaoudek da Rolando Sensini, skrivagner e Macerata, en deus eilskrivet din pennadoù diwar ul levr evnoniezh italianek, ha reizhet va zroidigezh. — (Kivijer, Eñvorennoù ur cʼhlasker-neizhi, in Al Liamm, no 166-167, septembre-décembre 1974, page 381)
      Pour l’italien, je suis reconnaissant envers Rolando Sensini, écrivain à Macerato, qui m'a recopié des articles d’un livre d’ornithologie italien, et corrigé ma traduction.

Variantes modifier

Dérivés modifier

Voir aussi modifier

  • skrivagner sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)  

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 673b