terriñ ar bizoù
Breton modifier
Étymologie modifier
- Composé de terriñ (« casser »), ar (« le, la, les ») et bizoù (« anneau »), littéralement « casser l’anneau (de mariage) ».
Locution verbale modifier
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | terriñ ar bizoù |
| Adoucissante | derriñ ar bizoù |
| Mixte | terriñ ar bizoù |
terriñ ar bizoù \ˈtɛ.rĩ ar ˈbiː.zu\ (se conjugue → voir la conjugaison de terriñ)
- Commettre un adultère.
- Unan eus brudetañ romantoù an iwerzhoneg bremañ eo Tonn Tuile gant Séamus O Neill : diskouez a ra ar skrivagner penaos daou bried yaouank eus ar renkad etre, speredeion, dezho gred evit un uhelvennad, a goll o feiz a-nebeudoù diwar levezon ar vuhez bemdez ken e teu ar gwaz yaouank da derriñ ar bizoù a-benn ar fin. — (Youenn Olier, Levrioù kembraeg, in Al Liamm, no 74, mai-juin 1959, page 227)
- L’un des romans les plus célèbres de l’irlandais moderne est Tonn Tuile par Séamus O Neill : l’écrivain montre comment deux jeunes époux de la classe moyenne, des gens intelligents, enflammés par un idéal, perdent peu à peu la foi sous l’influence de la vie quotidienne, si bien que le jeune mari en vient à commettre l’adultère en fin de compte.
- Unan eus brudetañ romantoù an iwerzhoneg bremañ eo Tonn Tuile gant Séamus O Neill : diskouez a ra ar skrivagner penaos daou bried yaouank eus ar renkad etre, speredeion, dezho gred evit un uhelvennad, a goll o feiz a-nebeudoù diwar levezon ar vuhez bemdez ken e teu ar gwaz yaouank da derriñ ar bizoù a-benn ar fin. — (Youenn Olier, Levrioù kembraeg, in Al Liamm, no 74, mai-juin 1959, page 227)