Étymologie

modifier
De testis témoin ») et munus (« devoir ») → voir matrimonium et patrimonium.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif testimonium testimonia
Vocatif testimonium testimonia
Accusatif testimonium testimonia
Génitif testimoniī testimoniōrum
Datif testimoniō testimoniīs
Ablatif testimoniō testimoniīs

testimonium \Prononciation ?\ neutre

  1. (Droit) Témoignage, déposition, attestation.
    • qui falsas lites falsis testimoniis petunt.  (Plaute, Rud. prol. 13)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. (Droit) Preuve issue d’un témoignage, évidence.
    • hoc interest inter exemplum et testimonium: exemplo demonstratur, id quod dicimus cujusmodi sit: testimonio, esse illud ita, ut nos dicimus, confirmatur,”  (Auct. Her. 4, 3, 5)

Quasi-synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Dérivés dans d’autres langues

modifier

Voir aussi

modifier
  • testimonium sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références

modifier

Étymologie

modifier
Du latin testimonium témoignage »).

Nom commun

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 87,9 % des Flamands,
  • 88,8 % des Néerlandais.


Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]