Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin umbra (« ombre »).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
umbra
\ˈʌm.bɹə\
umbras
ou umbrae
\ˈʌm.bɹəz\
ou \ˈʌm.bɹi\

umbra \ˈʌm.bɹə\

  1. Ombre.

Dérivés modifier

Italien modifier

Étymologie modifier

Féminisation de umbro (« Ombrien »).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
umbra
\ˈum.bra\
umbre
\ˈum.bre\

umbra \ˈum.bra\ féminin

  1. Habitante ou originaire de l’Ombrie : une Ombrienne.

Forme d’adjectif modifier

Singulier Pluriel
Masculin umbro
\ˈum.bro\
umbri
\ˈum.bri\
Féminin umbra
\ˈum.bra\
umbre
\ˈum.bre\

umbra \ˈum.bra\

  1. Féminin singulier de umbro.

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Kotava modifier

Étymologie modifier

Racine inventée arbitrairement[1].

Nom commun modifier

umbra \ˈumbra\

  1. Akène.
    • Imwa ke tciugo, dum jarta is rivla, sotid blafotafa voxe di sovanpid batakafa viele umbra nazbalad. — (vidéo, Luce Vergneaux, Yona Blafotafa Imwa, 2021)
      Les fleurs de pissenlits, comme les renoncules et les narcisses, sont jaunes mais deviennent ensuite blanches lorsque les akènes naissent.

Augmentatifs modifier

Diminutifs modifier

Prononciation modifier

Références modifier

  • « umbra », dans Kotapedia
  1. Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.

Latin modifier

Étymologie modifier

Il est pour *unksrā[1], apparenté à vespera (« soir [moment du jour qui devient sombre] »)

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif umbră umbrae
Vocatif umbră umbrae
Accusatif umbrăm umbrās
Génitif umbrae umbrārŭm
Datif umbrae umbrīs
Ablatif umbrā umbrīs

umbra féminin

  1. Ombre, obscurité de la nuit, ténèbres, ombrage.
    • illa platanus, cujus umbram secutus est Socrates — (Cicéron. de Or. 1, 7, 28)
  2. Ombre, dans un tableau.
    • quam multa vident pictores in umbris et in eminentiā, quae nos non videmus! — (Cicéron. Ac. 2, 7, 20)
  3. (Poétique) Ombre, esprit d'un défunt, fantôme, spectre, mânes des morts.
    • (Manes, Lemures): nos ubi decidimus, Quo dives Tullus et Ancus, Pulvis et umbra sumus — (Horace. C. 4, 7, 16)
    • Umbrarum rex
      Pluton
  1. (Ichtyologie) Ombre.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

  • umbella (« ombrelle, parasol »)
  • umbrabilis (« qui n'est qu'une ombre, vain »)
  • umbraculum (« lieu ombragé ; ombrelle, parasol »)
  • umbraliter (« symboliquement »)
  • umbratice (« en ombre, en apparence »)
  • umbraticola (« celui qui aime l'ombre »)
  • umbraticus (« qui aime l'ombre ; à l'ombre, chez soi »)
  • umbratilis (« qui reste à l'ombre, à l'abri ; loin du réel »)
  • umbratiliter (« symboliquement ; en esquissant »)
  • umbratim (« en formant de l'ombre »)
  • umbratio (« ombrage, ombre projetée »)
  • umbratus (« sombre, à l'ombre »)
  • umbresco (« devenir une ombre »)
  • umbrifer (« qui apporte de l'ombre »)
  • umbro (« procurer de l'ombre, ombrager »)
  • umbrosus (« ombragé »)

Références modifier

Roumain modifier

Forme de nom commun modifier

féminin Singulier Pluriel
cas non articulé articulé non articulé articulé
Nominatif
Accusatif
umbră umbra umbre umbrele
Datif
Génitif
umbre umbrei umbre umbrelor
Vocatif

umbra \Prononciation ?\ féminin singulier

  1. Cas nominatif et accusatif articulé singulier de umbră.