Latin modifier

Étymologie modifier

 Composé de vicesima et de viginti.

Nom commun modifier

vintenum \Prononciation ?\ neutre

  1. Vingtaine.
    • Vintenum etiam eumdem tutor vel curator (ut dictum est) cogatur solvere de bonis suis propriis. Vintenum seu viginti saumatarum racemorum. — (Du Cange, Statuta Genuens, lib. 1. cap. 14. fol. 23)
  2. (Droit) (droit féodal) Dîme du vingtième, vintain.
    • Item Damus… vobis libertatem et immunitatem, ut de cætero non teneamini, nec debeatis dare Vintenum de aliquibus possessionibus quas nunc possidetis. Jus Vinteni de lignis et vasis omnibus navigantibus, quæ in dicta civitate vel ejus portu emuntur vel venduntur per extraneos. — (Du Cange in Charta ann. 1296. Donatio ann. 1263. ex Schedis Præs. de Mazaugues)
  3. (Droit) (Dauphiné) (droit féodal) Dîme du vingtième ou vingtain pour réparer les murs d’enceinte d’un bourg.
    • Item nolo, quòd vintenum de vero levetur ab hominibus qui sunt vel essent in mandamento Castii de Bello-Nidere, salvo vinteno hominum ipsius Castri — (Jean-Pierre Moret de Bourchenu Valbonnais, ‎Fabri, ‎Barrillot (1722) , Histoire du Dauphiné, page 17)
  4. (Par métonymie) Remparts,muraille,fortification,vintain.
    • Item invenerunt mœnia seu Vintenum dictæ villæ in pluribus locis dirupta, … quare fuit præceptum et injunctum Castellano ut dicta mœnia, seu Vintenum refici faciat de communi dictæ villæ. — (Du Cange Charta ann. 1347. tome 1. Hist. Dalph. page 67. col. 1)

Variantes modifier

Synonymes modifier

Apparentés étymologiques modifier

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier