Grec modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien συγγενής, sungenês.

Adjectif modifier

συγγενής, syngenís \Prononciation ?\

  1. Congénital, apparenté.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Nom commun modifier

συγγενής, syngenís \Prononciation ?\ masculin

  1. Parent, cousin, personne apparentée.
    • μακρινός συγγενής, lointain cousin.

Références modifier

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (συγγενής)

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Dérivé de συγγίγνομαι, sungignomai (« être né avec »), lui-même de γίγνομαι, gígnomai (« naître »).

Adjectif modifier

συγγενής, sungenês *\Prononciation ?\

  1. Congénital, apparenté, fraternel.
    • Κράτος Βία τε, σφῷν μὲν ἐντολὴ Διὸς
      ἔχει τέλος δὴ κοὐδὲν ἐμποδὼν ἔτι.
      ἐγὼ δ' ἄτολμός εἰμι συγγενῆ θεὸν
      δῆσαι βίᾳ φάραγγι πρὸς δυσχειμέρῳ. — (Eschyle, Prométhée enchaîné)
      Kratos et Bia ! Pour ce qui vous concerne, l’ordre de Zeus est accompli. Rien de plus. À cet escarpement tempétueux je n’ose lier violemment un Dieu fraternel. Mais la nécessité me contraint d’oser. Il est terrible d’enfreindre l’ordre du Père. — (traduction)
  2. Inné.

Synonymes modifier

Antonymes modifier

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier