συγγενής
Grec modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien συγγενής, sungenês.
Adjectif modifier
συγγενής, syngenís \Prononciation ?\
- Congénital, apparenté.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes modifier
Dérivés modifier
Nom commun modifier
συγγενής, syngenís \Prononciation ?\ masculin
- Parent, cousin, personne apparentée.
- μακρινός συγγενής, lointain cousin.
Références modifier
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (συγγενής)
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de συγγίγνομαι, sungignomai (« être né avec »), lui-même de γίγνομαι, gígnomai (« naître »).
Adjectif modifier
συγγενής, sungenês *\Prononciation ?\
- Congénital, apparenté, fraternel.
- Κράτος Βία τε, σφῷν μὲν ἐντολὴ Διὸς
ἔχει τέλος δὴ κοὐδὲν ἐμποδὼν ἔτι.
ἐγὼ δ' ἄτολμός εἰμι συγγενῆ θεὸν
δῆσαι βίᾳ φάραγγι πρὸς δυσχειμέρῳ. — (Eschyle, Prométhée enchaîné)- Kratos et Bia ! Pour ce qui vous concerne, l’ordre de Zeus est accompli. Rien de plus. À cet escarpement tempétueux je n’ose lier violemment un Dieu fraternel. Mais la nécessité me contraint d’oser. Il est terrible d’enfreindre l’ordre du Père. — (traduction)
- Κράτος Βία τε, σφῷν μὲν ἐντολὴ Διὸς
- Inné.
Synonymes modifier
Antonymes modifier
Dérivés modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Grec : συγγενής
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « συγγενής », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage