Conjugaison en espagnol
sonar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

sonar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   sueno [ˈswe.no]
(tú/vos
ou (vos) 
 suenas
 sonás
[ˈswe.nas]
[soˈnas]
(él/ella/Ud.  suena [ˈswe.na]
(nosostros-as)   sonamos [soˈna.mos]
(vosostros-as/os  sonáis [soˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.  suenan [ˈswe.nan]
Passé composé
(yo)   he sonado [e soˈna.ðo]
(tú/vos  has sonado [as soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  ha sonado [a soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hemos sonado [ˈe.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  habéis sonado [a.ˈβejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  han sonado [an soˈna.ðo]
Imparfait
(yo)   sonaba [soˈna.βa]
(tú/vos  sonabas [soˈna.βas]
(él/ella/Ud.  sonaba [soˈna.βa]
(nosostros-as)   sonábamos [soˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os  sonabais [soˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.  sonaban [soˈna.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había sonado [a.ˈβi.a soˈna.ðo]
(tú/vos  habías sonado [a.ˈβi.as soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  había sonado [a.ˈβi.a soˈna.ðo]
(nosotros-as)   habíamos sonado [a.ˈβi.a.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  habíais sonado [a.ˈβi.ajs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían sonado [a.ˈβi.an soˈna.ðo]
Passé simple
(yo)   soné [soˈne]
(tú/vos  sonaste [soˈnas.te]
(él/ella/Ud.  sonó [soˈno]
(nosostros-as)   sonamos [soˈna.mos]
(vosostros-as/os  sonasteis [soˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.  sonaron [soˈna.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube sonado [ˈu.βe soˈna.ðo]
(tú/vos  hubiste sonado [u.ˈβi.ste soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo sonado [ˈu.βo soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubimos sonado [u.ˈβi.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis sonado [u.ˈβi.stejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron sonado [u.ˈβje.ɾon soˈna.ðo]
Futur simple
(yo)   sonaré [so.naˈɾe]
(tú/vos  sonarás [so.naˈɾas]
(él/ella/Ud.  sonará [so.naˈɾa]
(nosostros-as)   sonaremos [so.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  sonaréis [so.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  sonarán [so.naˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré sonado [a.ˈβɾe soˈna.ðo]
(tú/vos  habrás sonado [a.ˈβɾas soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá sonado [a.ˈβɾa soˈna.ðo]
(nosotros-as)   habremos sonado [a.ˈβɾe.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  habréis sonado [a.ˈβɾejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán sonado [a.ˈβɾan soˈna.ðo]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   sonaría [so.naˈɾi.a]
(tú/vos  sonarías [so.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  sonaría [so.naˈɾi.a]
(nosostros-as)   sonaríamos [so.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  sonaríais [so.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.  sonarían [so.naˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría sonado [a.ˈβɾi.a soˈna.ðo]
(tú/vos  habrías sonado [a.ˈβɾi.as soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  habría sonado [a.ˈβɾi.a soˈna.ðo]
(nosotros-as)   habríamos sonado [a.ˈβɾi.a.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  habríais sonado [a.ˈβɾi.ajs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían sonado [a.ˈβɾi.an soˈna.ðo]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   suene [ˈswe.ne]
(tú/vos
ou (vos) 
 suenes
 sonés
[ˈswe.nes]
[soˈnes]
(él/ella/Ud.  suene [ˈswe.ne]
(nosostros-as)   sonemos [soˈne.mos]
(vosostros-as/os  sonéis [soˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.  suenen [ˈswe.nen]
Passé composé
(yo)   haya sonado [ˈa.ja soˈna.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas sonado
 hayás sonado
[ˈa.jas soˈna.ðo]
[a.ˈjas soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  haya sonado [ˈa.ja soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hayamos sonado [a.ˈja.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis sonado [a.ˈjajs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan sonado [ˈa.jan soˈna.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   sonara [soˈna.ɾa]
(tú/vos  sonaras [soˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.  sonara [soˈna.ɾa]
(nosostros-as)   sonáramos [soˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  sonarais [soˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.  sonaran [soˈna.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera sonado [u.ˈβje.ɾa soˈna.ðo]
(tú/vos  hubieras sonado [u.ˈβje.ɾas soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera sonado [u.ˈβje.ɾa soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos sonado [u.ˈβje.ɾa.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais sonado [u.ˈβje.ɾajs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran sonado [u.ˈβje.ɾan soˈna.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   sonase [soˈna.se]
(tú/vos  sonases [soˈna.ses]
(él/ella/Ud.  sonase [soˈna.se]
(nosostros-as)   sonásemos [soˈna.se.mos]
(vosostros-as/os  sonaseis [soˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.  sonasen [soˈna.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese sonado [u.ˈβje.se soˈna.ðo]
(tú/vos  hubieses sonado [u.ˈβje.ses soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese sonado [u.ˈβje.se soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos sonado [u.ˈβje.se.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis sonado [u.ˈβje.sejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen sonado [u.ˈβje.sen soˈna.ðo]
Futur
(yo)   sonare [soˈna.ɾe]
(tú/vos  sonares [soˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.  sonare [soˈna.ɾe]
(nosostros-as)   sonáremos [soˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  sonareis [soˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  sonaren [soˈna.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere sonado [u.ˈβje.ɾe soˈna.ðo]
(tú/vos  hubieres sonado [u.ˈβje.ɾes soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere sonado [u.ˈβje.ɾe soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos sonado [u.ˈβje.ɾe.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis sonado [u.ˈβje.ɾejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren sonado [u.ˈβje.ɾen soˈna.ðo]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 suena
 soná
[ˈswe.na]
[soˈna]
(usted)   suene [ˈswe.ne]
(nosostros-as)   sonemos [soˈne.mos]
(vosostros-as)   sonad [soˈnað]
(ustedes)   suenen [ˈswe.nen]