Conjugaison en français
aerter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de aerter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ aerte \ʒ‿ a.ɛʁt\
tu  aertes \ty  a.ɛʁt\
il/elle/on  aerte \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ɛʁt\
nous  aertons \nu.z‿ a.ɛʁ.tɔ̃\
vous  aertez \vu.z‿ a.ɛʁ.te\
ils/elles  aertent \[il/ɛl].z‿ a.ɛʁt\
Passé composé
j’ai  aerté  \ʒ‿e a.ɛʁ.te\
tu as  aerté  \ty a.z‿a.ɛʁ.te\
il/elle/on a  aerté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.ɛʁ.te\
nous avons  aerté  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.ɛʁ.te\
vous avez  aerté  \vu.z‿a.ve.z‿a.ɛʁ.te\
ils/elles ont  aerté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.ɛʁ.te\
Imparfait
j’ aertais \ʒ‿ a.ɛʁ.tɛ\
tu  aertais \ty  a.ɛʁ.tɛ\
il/elle/on  aertait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ɛʁ.tɛ\
nous  aertions \nu.z‿ a.ɛʁ.tjɔ̃\
vous  aertiez \vu.z‿ a.ɛʁ.tje\
ils/elles  aertaient \[il/ɛl].z‿ a.ɛʁ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  aerté  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.ɛʁ.te\
tu avais  aerté  \ty a.vɛ.z‿a.ɛʁ.te\
il/elle/on avait  aerté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.ɛʁ.te\
nous avions  aerté  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.ɛʁ.te\
vous aviez  aerté  \vu.z‿a.vje.z‿a.ɛʁ.te\
ils/elles avaient  aerté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.ɛʁ.te\
Passé simple
j’ aertai \ʒ‿ a.ɛʁ.te\
tu  aertas \ty  a.ɛʁ.ta\
il/elle/on  aerta \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ɛʁ.ta\
nous  aertâmes \nu.z‿ a.ɛʁ.tam\
vous  aertâtes \vu.z‿ a.ɛʁ.tat\
ils/elles  aertèrent \[il/ɛl].z‿ a.ɛʁ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  aerté  \ʒ‿y.z‿a.ɛʁ.te\
tu eus  aerté  \ty y.z‿a.ɛʁ.te\
il/elle/on eut  aerté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ɛʁ.te\
nous eûmes  aerté  \nu.z‿ym.z‿a.ɛʁ.te\
vous eûtes  aerté  \vu.z‿yt.z‿a.ɛʁ.te\
ils/elles eurent  aerté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.ɛʁ.te\
Futur simple
j’ aerterai \ʒ‿ a.ɛʁ.t(ə.)ʁe\
tu  aerteras \ty  a.ɛʁ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  aertera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ɛʁ.t(ə.)ʁa\
nous  aerterons \nu.z‿ a.ɛʁ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  aerterez \vu.z‿ a.ɛʁ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  aerteront \[il/ɛl].z‿ a.ɛʁ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  aerté  \ʒ‿o.ʁe a.ɛʁ.te\
tu auras  aerté  \ty o.ʁa.z‿a.ɛʁ.te\
il/elle/on aura  aerté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.ɛʁ.te\
nous aurons  aerté  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.ɛʁ.te\
vous aurez  aerté  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.ɛʁ.te\
ils/elles auront  aerté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.ɛʁ.te\

Subjonctif

Présent
que j’ aerte \kə ʒ‿ a.ɛʁt\
que tu  aertes \kə ty  a.ɛʁt\
qu’il/elle/on  aerte \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ɛʁt\
que nous  aertions \kə nu.z‿ a.ɛʁ.tjɔ̃\
que vous  aertiez \kə vu.z‿ a.ɛʁ.tje\
qu’ils/elles  aertent \k‿[il/ɛl].z‿ a.ɛʁt\
Passé
que j’aie  aerté  \kə ʒ‿ɛ a.ɛʁ.te\
que tu aies  aerté  \kə ty ɛ.z‿a.ɛʁ.te\
qu’il/elle/on ait  aerté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.ɛʁ.te\
que nous ayons  aerté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.ɛʁ.te\
que vous ayez  aerté  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.ɛʁ.te\
qu’ils/elles aient  aerté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.ɛʁ.te\
Imparfait
que j’ aertasse \kə ʒ‿ a.ɛʁ.tas\
que tu  aertasses \kə ty  a.ɛʁ.tas\
qu’il/elle/on  aertât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ɛʁ.ta\
que nous  aertassions \kə nu.z‿ a.ɛʁ.ta.sjɔ̃\
que vous  aertassiez \kə vu.z‿ a.ɛʁ.ta.sje\
qu’ils/elles  aertassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.ɛʁ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  aerté  \kə ʒ‿ys a.ɛʁ.te\
que tu eusses  aerté  \kə ty ys.z‿a.ɛʁ.te\
qu’il/elle/on eût  aerté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ɛʁ.te\
que nous eussions  aerté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.ɛʁ.te\
que vous eussiez  aerté  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.ɛʁ.te\
qu’ils/elles eussent  aerté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.ɛʁ.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  aerte  \a.ɛʁt\
  aertons  \a.ɛʁ.tɔ̃\
  aertez  \a.ɛʁ.te\
Passé
 aie  aerté   \ɛ a.ɛʁ.te\ 
 ayons  aerté   \ɛ.jɔ̃.z‿a.ɛʁ.te\ 
 ayez  aerté   \ɛ.je.z‿a.ɛʁ.te\