Conjugaison en français
andiner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de andiner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ andine \ʒ‿ ɑ̃.din\
tu  andines \ty  ɑ̃.din\
il/elle/on  andine \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.din\
nous  andinons \nu.z‿ ɑ̃.di.nɔ̃\
vous  andinez \vu.z‿ ɑ̃.di.ne\
ils/elles  andinent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.din\
Passé composé
j’ai  andiné  \ʒ‿e ɑ̃.di.ne\
tu as  andiné  \ty a.z‿ɑ̃.di.ne\
il/elle/on a  andiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɑ̃.di.ne\
nous avons  andiné  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɑ̃.di.ne\
vous avez  andiné  \vu.z‿a.ve.z‿ɑ̃.di.ne\
ils/elles ont  andiné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɑ̃.di.ne\
Imparfait
j’ andinais \ʒ‿ ɑ̃.di.nɛ\
tu  andinais \ty  ɑ̃.di.nɛ\
il/elle/on  andinait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.di.nɛ\
nous  andinions \nu.z‿ ɑ̃.di.njɔ̃\
vous  andiniez \vu.z‿ ɑ̃.di.nje\
ils/elles  andinaient \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.di.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  andiné  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɑ̃.di.ne\
tu avais  andiné  \ty a.vɛ.z‿ɑ̃.di.ne\
il/elle/on avait  andiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɑ̃.di.ne\
nous avions  andiné  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɑ̃.di.ne\
vous aviez  andiné  \vu.z‿a.vje.z‿ɑ̃.di.ne\
ils/elles avaient  andiné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɑ̃.di.ne\
Passé simple
j’ andinai \ʒ‿ ɑ̃.di.ne\
tu  andinas \ty  ɑ̃.di.na\
il/elle/on  andina \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.di.na\
nous  andinâmes \nu.z‿ ɑ̃.di.nam\
vous  andinâtes \vu.z‿ ɑ̃.di.nat\
ils/elles  andinèrent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.di.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  andiné  \ʒ‿y.z‿ɑ̃.di.ne\
tu eus  andiné  \ty y.z‿ɑ̃.di.ne\
il/elle/on eut  andiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.di.ne\
nous eûmes  andiné  \nu.z‿ym.z‿ɑ̃.di.ne\
vous eûtes  andiné  \vu.z‿yt.z‿ɑ̃.di.ne\
ils/elles eurent  andiné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɑ̃.di.ne\
Futur simple
j’ andinerai \ʒ‿ ɑ̃.di.n(ə.)ʁe\
tu  andineras \ty  ɑ̃.di.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  andinera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.di.n(ə.)ʁa\
nous  andinerons \nu.z‿ ɑ̃.di.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  andinerez \vu.z‿ ɑ̃.di.n(ə.)ʁe\
ils/elles  andineront \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.di.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  andiné  \ʒ‿o.ʁe ɑ̃.di.ne\
tu auras  andiné  \ty o.ʁa.z‿ɑ̃.di.ne\
il/elle/on aura  andiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɑ̃.di.ne\
nous aurons  andiné  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɑ̃.di.ne\
vous aurez  andiné  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɑ̃.di.ne\
ils/elles auront  andiné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɑ̃.di.ne\

Subjonctif

Présent
que j’ andine \kə ʒ‿ ɑ̃.din\
que tu  andines \kə ty  ɑ̃.din\
qu’il/elle/on  andine \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.din\
que nous  andinions \kə nu.z‿ ɑ̃.di.njɔ̃\
que vous  andiniez \kə vu.z‿ ɑ̃.di.nje\
qu’ils/elles  andinent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.din\
Passé
que j’aie  andiné  \kə ʒ‿ɛ ɑ̃.di.ne\
que tu aies  andiné  \kə ty ɛ.z‿ɑ̃.di.ne\
qu’il/elle/on ait  andiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɑ̃.di.ne\
que nous ayons  andiné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.di.ne\
que vous ayez  andiné  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɑ̃.di.ne\
qu’ils/elles aient  andiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɑ̃.di.ne\
Imparfait
que j’ andinasse \kə ʒ‿ ɑ̃.di.nas\
que tu  andinasses \kə ty  ɑ̃.di.nas\
qu’il/elle/on  andinât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.di.na\
que nous  andinassions \kə nu.z‿ ɑ̃.di.na.sjɔ̃\
que vous  andinassiez \kə vu.z‿ ɑ̃.di.na.sje\
qu’ils/elles  andinassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.di.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  andiné  \kə ʒ‿ys ɑ̃.di.ne\
que tu eusses  andiné  \kə ty ys.z‿ɑ̃.di.ne\
qu’il/elle/on eût  andiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.di.ne\
que nous eussions  andiné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɑ̃.di.ne\
que vous eussiez  andiné  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɑ̃.di.ne\
qu’ils/elles eussent  andiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɑ̃.di.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  andine  \ɑ̃.din\
  andinons  \ɑ̃.di.nɔ̃\
  andinez  \ɑ̃.di.ne\
Passé
 aie  andiné   \ɛ ɑ̃.di.ne\ 
 ayons  andiné   \ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.di.ne\ 
 ayez  andiné   \ɛ.je.z‿ɑ̃.di.ne\