Conjugaison en français
attiner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de attiner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ attine \ʒ‿ a.tin\
tu  attines \ty  a.tin\
il/elle/on  attine \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tin\
nous  attinons \nu.z‿ a.ti.nɔ̃\
vous  attinez \vu.z‿ a.ti.ne\
ils/elles  attinent \[il/ɛl].z‿ a.tin\
Passé composé
j’ai  attiné  \ʒ‿e a.ti.ne\
tu as  attiné  \ty a.z‿a.ti.ne\
il/elle/on a  attiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.ti.ne\
nous avons  attiné  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.ti.ne\
vous avez  attiné  \vu.z‿a.ve.z‿a.ti.ne\
ils/elles ont  attiné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.ti.ne\
Imparfait
j’ attinais \ʒ‿ a.ti.nɛ\
tu  attinais \ty  a.ti.nɛ\
il/elle/on  attinait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ti.nɛ\
nous  attinions \nu.z‿ a.ti.njɔ̃\
vous  attiniez \vu.z‿ a.ti.nje\
ils/elles  attinaient \[il/ɛl].z‿ a.ti.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  attiné  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.ti.ne\
tu avais  attiné  \ty a.vɛ.z‿a.ti.ne\
il/elle/on avait  attiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.ti.ne\
nous avions  attiné  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.ti.ne\
vous aviez  attiné  \vu.z‿a.vje.z‿a.ti.ne\
ils/elles avaient  attiné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.ti.ne\
Passé simple
j’ attinai \ʒ‿ a.ti.ne\
tu  attinas \ty  a.ti.na\
il/elle/on  attina \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ti.na\
nous  attinâmes \nu.z‿ a.ti.nam\
vous  attinâtes \vu.z‿ a.ti.nat\
ils/elles  attinèrent \[il/ɛl].z‿ a.ti.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  attiné  \ʒ‿y.z‿a.ti.ne\
tu eus  attiné  \ty y.z‿a.ti.ne\
il/elle/on eut  attiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ti.ne\
nous eûmes  attiné  \nu.z‿ym.z‿a.ti.ne\
vous eûtes  attiné  \vu.z‿yt.z‿a.ti.ne\
ils/elles eurent  attiné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.ti.ne\
Futur simple
j’ attinerai \ʒ‿ a.ti.n(ə.)ʁe\
tu  attineras \ty  a.ti.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  attinera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ti.n(ə.)ʁa\
nous  attinerons \nu.z‿ a.ti.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  attinerez \vu.z‿ a.ti.n(ə.)ʁe\
ils/elles  attineront \[il/ɛl].z‿ a.ti.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  attiné  \ʒ‿o.ʁe a.ti.ne\
tu auras  attiné  \ty o.ʁa.z‿a.ti.ne\
il/elle/on aura  attiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.ti.ne\
nous aurons  attiné  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.ti.ne\
vous aurez  attiné  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.ti.ne\
ils/elles auront  attiné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.ti.ne\

Subjonctif

Présent
que j’ attine \kə ʒ‿ a.tin\
que tu  attines \kə ty  a.tin\
qu’il/elle/on  attine \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tin\
que nous  attinions \kə nu.z‿ a.ti.njɔ̃\
que vous  attiniez \kə vu.z‿ a.ti.nje\
qu’ils/elles  attinent \k‿[il/ɛl].z‿ a.tin\
Passé
que j’aie  attiné  \kə ʒ‿ɛ a.ti.ne\
que tu aies  attiné  \kə ty ɛ.z‿a.ti.ne\
qu’il/elle/on ait  attiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.ti.ne\
que nous ayons  attiné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.ti.ne\
que vous ayez  attiné  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.ti.ne\
qu’ils/elles aient  attiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.ti.ne\
Imparfait
que j’ attinasse \kə ʒ‿ a.ti.nas\
que tu  attinasses \kə ty  a.ti.nas\
qu’il/elle/on  attinât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ti.na\
que nous  attinassions \kə nu.z‿ a.ti.na.sjɔ̃\
que vous  attinassiez \kə vu.z‿ a.ti.na.sje\
qu’ils/elles  attinassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.ti.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  attiné  \kə ʒ‿ys a.ti.ne\
que tu eusses  attiné  \kə ty ys.z‿a.ti.ne\
qu’il/elle/on eût  attiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ti.ne\
que nous eussions  attiné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.ti.ne\
que vous eussiez  attiné  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.ti.ne\
qu’ils/elles eussent  attiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.ti.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  attine  \a.tin\
  attinons  \a.ti.nɔ̃\
  attinez  \a.ti.ne\
Passé
 aie  attiné   \ɛ a.ti.ne\ 
 ayons  attiné   \ɛ.jɔ̃.z‿a.ti.ne\ 
 ayez  attiné   \ɛ.je.z‿a.ti.ne\