Conjugaison:français/attinter

Conjugaison en français
attinter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de attinter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ attinte \ʒ‿ a.tɛ̃t\
tu  attintes \ty  a.tɛ̃t\
il/elle/on  attinte \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tɛ̃t\
nous  attintons \nu.z‿ a.tɛ̃.tɔ̃\
vous  attintez \vu.z‿ a.tɛ̃.te\
ils/elles  attintent \[il/ɛl].z‿ a.tɛ̃t\
Passé composé
j’ai  attinté  \ʒ‿e a.tɛ̃.te\
tu as  attinté  \ty a.z‿a.tɛ̃.te\
il/elle/on a  attinté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.tɛ̃.te\
nous avons  attinté  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.tɛ̃.te\
vous avez  attinté  \vu.z‿a.ve.z‿a.tɛ̃.te\
ils/elles ont  attinté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.tɛ̃.te\
Imparfait
j’ attintais \ʒ‿ a.tɛ̃.tɛ\
tu  attintais \ty  a.tɛ̃.tɛ\
il/elle/on  attintait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tɛ̃.tɛ\
nous  attintions \nu.z‿ a.tɛ̃.tjɔ̃\
vous  attintiez \vu.z‿ a.tɛ̃.tje\
ils/elles  attintaient \[il/ɛl].z‿ a.tɛ̃.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  attinté  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.tɛ̃.te\
tu avais  attinté  \ty a.vɛ.z‿a.tɛ̃.te\
il/elle/on avait  attinté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.tɛ̃.te\
nous avions  attinté  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.tɛ̃.te\
vous aviez  attinté  \vu.z‿a.vje.z‿a.tɛ̃.te\
ils/elles avaient  attinté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.tɛ̃.te\
Passé simple
j’ attintai \ʒ‿ a.tɛ̃.te\
tu  attintas \ty  a.tɛ̃.ta\
il/elle/on  attinta \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tɛ̃.ta\
nous  attintâmes \nu.z‿ a.tɛ̃.tam\
vous  attintâtes \vu.z‿ a.tɛ̃.tat\
ils/elles  attintèrent \[il/ɛl].z‿ a.tɛ̃.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  attinté  \ʒ‿y.z‿a.tɛ̃.te\
tu eus  attinté  \ty y.z‿a.tɛ̃.te\
il/elle/on eut  attinté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.tɛ̃.te\
nous eûmes  attinté  \nu.z‿ym.z‿a.tɛ̃.te\
vous eûtes  attinté  \vu.z‿yt.z‿a.tɛ̃.te\
ils/elles eurent  attinté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.tɛ̃.te\
Futur simple
j’ attinterai \ʒ‿ a.tɛ̃.t(ə.)ʁe\
tu  attinteras \ty  a.tɛ̃.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  attintera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tɛ̃.t(ə.)ʁa\
nous  attinterons \nu.z‿ a.tɛ̃.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  attinterez \vu.z‿ a.tɛ̃.t(ə.)ʁe\
ils/elles  attinteront \[il/ɛl].z‿ a.tɛ̃.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  attinté  \ʒ‿o.ʁe a.tɛ̃.te\
tu auras  attinté  \ty o.ʁa.z‿a.tɛ̃.te\
il/elle/on aura  attinté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.tɛ̃.te\
nous aurons  attinté  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.tɛ̃.te\
vous aurez  attinté  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.tɛ̃.te\
ils/elles auront  attinté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.tɛ̃.te\

Subjonctif

Présent
que j’ attinte \kə ʒ‿ a.tɛ̃t\
que tu  attintes \kə ty  a.tɛ̃t\
qu’il/elle/on  attinte \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tɛ̃t\
que nous  attintions \kə nu.z‿ a.tɛ̃.tjɔ̃\
que vous  attintiez \kə vu.z‿ a.tɛ̃.tje\
qu’ils/elles  attintent \k‿[il/ɛl].z‿ a.tɛ̃t\
Passé
que j’aie  attinté  \kə ʒ‿ɛ a.tɛ̃.te\
que tu aies  attinté  \kə ty ɛ.z‿a.tɛ̃.te\
qu’il/elle/on ait  attinté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.tɛ̃.te\
que nous ayons  attinté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.tɛ̃.te\
que vous ayez  attinté  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.tɛ̃.te\
qu’ils/elles aient  attinté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.tɛ̃.te\
Imparfait
que j’ attintasse \kə ʒ‿ a.tɛ̃.tas\
que tu  attintasses \kə ty  a.tɛ̃.tas\
qu’il/elle/on  attintât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tɛ̃.ta\
que nous  attintassions \kə nu.z‿ a.tɛ̃.ta.sjɔ̃\
que vous  attintassiez \kə vu.z‿ a.tɛ̃.ta.sje\
qu’ils/elles  attintassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.tɛ̃.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  attinté  \kə ʒ‿ys a.tɛ̃.te\
que tu eusses  attinté  \kə ty ys.z‿a.tɛ̃.te\
qu’il/elle/on eût  attinté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.tɛ̃.te\
que nous eussions  attinté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.tɛ̃.te\
que vous eussiez  attinté  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.tɛ̃.te\
qu’ils/elles eussent  attinté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.tɛ̃.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  attinte  \a.tɛ̃t\
  attintons  \a.tɛ̃.tɔ̃\
  attintez  \a.tɛ̃.te\
Passé
 aie  attinté   \ɛ a.tɛ̃.te\ 
 ayons  attinté   \ɛ.jɔ̃.z‿a.tɛ̃.te\ 
 ayez  attinté   \ɛ.je.z‿a.tɛ̃.te\