Conjugaison:français/auto-acculturer

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en français
s’auto-acculturer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de s’auto-acculturer, verbe réfléchi du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je m’ auto-acculture \ʒə m‿ ɔ.to.a.kyl.tyʁ\
tu t’ auto-accultures \ty t‿ ɔ.to.a.kyl.tyʁ\
il/elle/on s’ auto-acculture \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.kyl.tyʁ\
nous nous  auto-acculturons \nu nu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁɔ̃\
vous vous  auto-acculturez \vu vu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
ils/elles s’ auto-acculturent \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.kyl.tyʁ\
Passé composé
je me suis  auto-acculturé  \ʒə mə sɥi.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
tu t’es  auto-acculturé  \ty t‿ɛ.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on s’est  auto-acculturé  \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ɛ.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
nous nous sommes  auto-acculturés  \nu nu sɔm.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
vous vous êtes  auto-acculturés  \vu vu.z‿ɛt.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
ils/elles se sont  auto-acculturés  \[i/ɛ]l sə sɔ̃.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
Imparfait
je m’ auto-acculturais \ʒə m‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁɛ\
tu t’ auto-acculturais \ty t‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁɛ\
il/elle/on s’ auto-acculturait \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁɛ\
nous nous  auto-acculturions \nu nu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁjɔ̃\
vous vous  auto-acculturiez \vu vu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁje\
ils/elles s’ auto-acculturaient \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁɛ\
Plus-que-parfait
je m’étais  auto-acculturé  \ʒə m‿e.tɛ.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
tu t’étais  auto-acculturé  \ty t‿e.tɛ.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on s’était  auto-acculturé  \[il/ɛl/ɔ̃] s‿e.tɛ.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
nous nous étions  auto-acculturés  \nu nu.z‿e.tjɔ̃.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
vous vous étiez  auto-acculturés  \vu vu.z‿e.tje.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
ils/elles s’étaient  auto-acculturés  \[i/ɛ]l s‿e.tɛ.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
Passé simple
je m’ auto-acculturai \ʒə m‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
tu t’ auto-acculturas \ty t‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁa\
il/elle/on s’ auto-accultura \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁa\
nous nous  auto-acculturâmes \nu nu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁam\
vous vous  auto-acculturâtes \vu vu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁat\
ils/elles s’ auto-acculturèrent \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁɛʁ\
Passé antérieur
je me fus  auto-acculturé  \ʒə mə fy.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
tu te fus  auto-acculturé  \ty tə fy.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on se fut  auto-acculturé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə fy.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
nous nous fûmes  auto-acculturés  \nu nu fym.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
vous vous fûtes  auto-acculturés  \vu vu fyt.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
ils/elles se furent  auto-acculturés  \[i/ɛ]l sə fyʁ.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
Futur simple
je m’ auto-acculturerai \ʒə m‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁe\
tu t’ auto-accultureras \ty t‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁa\
il/elle/on s’ auto-acculturera \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁa\
nous nous  auto-acculturerons \nu nu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁɔ̃\
vous vous  auto-acculturerez \vu vu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁe\
ils/elles s’ auto-accultureront \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁɔ̃\
Futur antérieur
je me serai  auto-acculturé  \ʒə mə sə.ʁe ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
tu te seras  auto-acculturé  \ty tə sə.ʁa.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on se sera  auto-acculturé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə sə.ʁa ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
nous nous serons  auto-acculturés  \nu nu sə.ʁɔ̃.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
vous vous serez  auto-acculturés  \vu vu sə.ʁe.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
ils/elles se seront  auto-acculturés  \[i/ɛ]l sə sə.ʁɔ̃.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\

Subjonctif

Présent
que je m’ auto-acculture \kə ʒə m‿ ɔ.to.a.kyl.tyʁ\
que tu t’ auto-accultures \kə ty t‿ ɔ.to.a.kyl.tyʁ\
qu’il/elle/on s’ auto-acculture \k‿[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.kyl.tyʁ\
que nous nous  auto-acculturions \kə nu nu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁjɔ̃\
que vous vous  auto-acculturiez \kə vu vu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁje\
qu’ils/elles s’ auto-acculturent \k‿[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.kyl.tyʁ\
Passé
que je me sois  auto-acculturé  \kə ʒə mə swa.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
que tu te sois  auto-acculturé  \kə ty tə swa.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
qu’il/elle/on se soit  auto-acculturé  \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə swa.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
que nous nous soyons  auto-acculturés  \kə nu nu swa.jɔ̃.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
que vous vous soyez  auto-acculturés  \kə vu vu swa.je.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
qu’ils/elles se soient  auto-acculturés  \k‿[i/ɛ]l sə swa.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
Imparfait
que je m’ auto-acculturasse \kə ʒə m‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁas\
que tu t’ auto-acculturasses \kə ty t‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁas\
qu’il/elle/on s’ auto-acculturât \k‿[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁa\
que nous nous  auto-acculturassions \kə nu nu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁa.sjɔ̃\
que vous vous  auto-acculturassiez \kə vu vu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁa.sje\
qu’ils/elles s’ auto-acculturassent \k‿[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁas\
Plus-que-parfait
que je me fusse  auto-acculturé  \kə ʒə mə fys ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
que tu te fusses  auto-acculturé  \kə ty tə fys.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
qu’il/elle/on se fût  auto-acculturé  \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə fy.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
que nous nous fussions  auto-acculturés  \kə nu nu fy.sjɔ̃.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
que vous vous fussiez  auto-acculturés  \kə vu vu fy.sje.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
qu’ils/elles se fussent  auto-acculturés  \k‿[i/ɛ]l sə fys.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\

Conditionnel

Présent
je m’ auto-acculturerais \ʒə m‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁɛ\
tu t’ auto-acculturerais \ty t‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁɛ\
il/elle/on s’ auto-acculturerait \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁɛ\
nous nous  auto-acculturerions \nu nu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁjɔ̃\
vous vous  auto-accultureriez \vu vu.z‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁje\
ils/elles s’ auto-accultureraient \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.kyl.ty.ʁə.ʁɛ\
Passé
je me serais  auto-acculturé  \ʒə mə sə.ʁɛ.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
tu te serais  auto-acculturé  \ty tə sə.ʁɛ.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on se serait  auto-acculturé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə sə.ʁɛ.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
nous nous serions  auto-acculturés  \nu nu sə.ʁjɔ̃.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
vous vous seriez  auto-acculturés  \vu vu sə.ʁje.z‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\
ils/elles se seraient  auto-acculturés  \[i/ɛ]l sə sə.ʁɛ.t‿ɔ.to.a.kyl.ty.ʁe\

Impératif