Conjugaison:français/auto-avilir

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en français
s’auto-avilir
Verbe du deuxième groupe,
conjugué comme {{fr-conj-2}}

Conjugaison de s’auto-avilir, verbe réfléchi du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je m’ auto-avilis \ʒə m‿ ɔ.to.a.vi.li\
tu t’ auto-avilis \ty t‿ ɔ.to.a.vi.li\
il/elle/on s’ auto-avilit \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.vi.li\
nous nous  auto-avilissons \nu nu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.sɔ̃\
vous vous  auto-avilissez \vu vu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.se\
ils/elles s’ auto-avilissent \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.vi.lis\
Passé composé
je me suis  auto-avili  \ʒə mə sɥi.z‿ɔ.to.a.vi.li\
tu t’es  auto-avili  \ty t‿ɛ.z‿ɔ.to.a.vi.li\
il/elle/on s’est  auto-avili  \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ɛ.t‿ɔ.to.a.vi.li\
nous nous sommes  auto-avilis  \nu nu sɔm.z‿ɔ.to.a.vi.li\
vous vous êtes  auto-avilis  \vu vu.z‿ɛt.z‿ɔ.to.a.vi.li\
ils/elles se sont  auto-avilis  \[i/ɛ]l sə sɔ̃.t‿ɔ.to.a.vi.li\
Imparfait
je m’ auto-avilissais \ʒə m‿ ɔ.to.a.vi.li.sɛ\
tu t’ auto-avilissais \ty t‿ ɔ.to.a.vi.li.sɛ\
il/elle/on s’ auto-avilissait \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.vi.li.sɛ\
nous nous  auto-avilissions \nu nu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.sjɔ̃\
vous vous  auto-avilissiez \vu vu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.sje\
ils/elles s’ auto-avilissaient \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.vi.li.sɛ\
Plus-que-parfait
je m’étais  auto-avili  \ʒə m‿e.tɛ.z‿ɔ.to.a.vi.li\
tu t’étais  auto-avili  \ty t‿e.tɛ.z‿ɔ.to.a.vi.li\
il/elle/on s’était  auto-avili  \[il/ɛl/ɔ̃] s‿e.tɛ.t‿ɔ.to.a.vi.li\
nous nous étions  auto-avilis  \nu nu.z‿e.tjɔ̃.z‿ɔ.to.a.vi.li\
vous vous étiez  auto-avilis  \vu vu.z‿e.tje.z‿ɔ.to.a.vi.li\
ils/elles s’étaient  auto-avilis  \[i/ɛ]l s‿e.tɛ.t‿ɔ.to.a.vi.li\
Passé simple
je m’ auto-avilis \ʒə m‿ ɔ.to.a.vi.li\
tu t’ auto-avilis \ty t‿ ɔ.to.a.vi.li\
il/elle/on s’ auto-avilit \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.vi.li\
nous nous  auto-avilîmes \nu nu.z‿ ɔ.to.a.vi.lim\
vous vous  auto-avilîtes \vu vu.z‿ ɔ.to.a.vi.lit\
ils/elles s’ auto-avilirent \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.vi.liʁ\
Passé antérieur
je me fus  auto-avili  \ʒə mə fy.z‿ɔ.to.a.vi.li\
tu te fus  auto-avili  \ty tə fy.z‿ɔ.to.a.vi.li\
il/elle/on se fut  auto-avili  \[il/ɛl/ɔ̃] sə fy.t‿ɔ.to.a.vi.li\
nous nous fûmes  auto-avilis  \nu nu fym.z‿ɔ.to.a.vi.li\
vous vous fûtes  auto-avilis  \vu vu fyt.z‿ɔ.to.a.vi.li\
ils/elles se furent  auto-avilis  \[i/ɛ]l sə fyʁ.t‿ɔ.to.a.vi.li\
Futur simple
je m’ auto-avilirai \ʒə m‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁe\
tu t’ auto-aviliras \ty t‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁa\
il/elle/on s’ auto-avilira \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁa\
nous nous  auto-avilirons \nu nu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁɔ̃\
vous vous  auto-avilirez \vu vu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁe\
ils/elles s’ auto-aviliront \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁɔ̃\
Futur antérieur
je me serai  auto-avili  \ʒə mə sə.ʁe ɔ.to.a.vi.li\
tu te seras  auto-avili  \ty tə sə.ʁa.z‿ɔ.to.a.vi.li\
il/elle/on se sera  auto-avili  \[il/ɛl/ɔ̃] sə sə.ʁa ɔ.to.a.vi.li\
nous nous serons  auto-avilis  \nu nu sə.ʁɔ̃.z‿ɔ.to.a.vi.li\
vous vous serez  auto-avilis  \vu vu sə.ʁe.z‿ɔ.to.a.vi.li\
ils/elles se seront  auto-avilis  \[i/ɛ]l sə sə.ʁɔ̃.t‿ɔ.to.a.vi.li\

Subjonctif

Présent
que je m’ auto-avilisse \kə ʒə m‿ ɔ.to.a.vi.lis\
que tu t’ auto-avilisses \kə ty t‿ ɔ.to.a.vi.lis\
qu’il/elle/on s’ auto-avilisse \k‿[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.vi.lis\
que nous nous  auto-avilissions \kə nu nu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.sjɔ̃\
que vous vous  auto-avilissiez \kə vu vu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.sje\
qu’ils/elles s’ auto-avilissent \k‿[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.vi.lis\
Passé
que je me sois  auto-avili  \kə ʒə mə swa.z‿ɔ.to.a.vi.li\
que tu te sois  auto-avili  \kə ty tə swa.z‿ɔ.to.a.vi.li\
qu’il/elle/on se soit  auto-avili  \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə swa.t‿ɔ.to.a.vi.li\
que nous nous soyons  auto-avilis  \kə nu nu swa.jɔ̃.z‿ɔ.to.a.vi.li\
que vous vous soyez  auto-avilis  \kə vu vu swa.je.z‿ɔ.to.a.vi.li\
qu’ils/elles se soient  auto-avilis  \k‿[i/ɛ]l sə swa.t‿ɔ.to.a.vi.li\
Imparfait
que je m’ auto-avilisse \kə ʒə m‿ ɔ.to.a.vi.lis\
que tu t’ auto-avilisses \kə ty t‿ ɔ.to.a.vi.lis\
qu’il/elle/on s’ auto-avilît \k‿[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.vi.li\
que nous nous  auto-avilissions \kə nu nu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.sjɔ̃\
que vous vous  auto-avilissiez \kə vu vu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.sje\
qu’ils/elles s’ auto-avilissent \k‿[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.vi.lis\
Plus-que-parfait
que je me fusse  auto-avili  \kə ʒə mə fys ɔ.to.a.vi.li\
que tu te fusses  auto-avili  \kə ty tə fys.z‿ɔ.to.a.vi.li\
qu’il/elle/on se fût  auto-avili  \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə fy.t‿ɔ.to.a.vi.li\
que nous nous fussions  auto-avilis  \kə nu nu fy.sjɔ̃.z‿ɔ.to.a.vi.li\
que vous vous fussiez  auto-avilis  \kə vu vu fy.sje.z‿ɔ.to.a.vi.li\
qu’ils/elles se fussent  auto-avilis  \k‿[i/ɛ]l sə fys.t‿ɔ.to.a.vi.li\

Conditionnel

Présent
je m’ auto-avilirais \ʒə m‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁɛ\
tu t’ auto-avilirais \ty t‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁɛ\
il/elle/on s’ auto-avilirait \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁɛ\
nous nous  auto-avilirions \nu nu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁjɔ̃\
vous vous  auto-aviliriez \vu vu.z‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁje\
ils/elles s’ auto-aviliraient \[il/ɛl] s‿ ɔ.to.a.vi.li.ʁɛ\
Passé
je me serais  auto-avili  \ʒə mə sə.ʁɛ.z‿ɔ.to.a.vi.li\
tu te serais  auto-avili  \ty tə sə.ʁɛ.z‿ɔ.to.a.vi.li\
il/elle/on se serait  auto-avili  \[il/ɛl/ɔ̃] sə sə.ʁɛ.t‿ɔ.to.a.vi.li\
nous nous serions  auto-avilis  \nu nu sə.ʁjɔ̃.z‿ɔ.to.a.vi.li\
vous vous seriez  auto-avilis  \vu vu sə.ʁje.z‿ɔ.to.a.vi.li\
ils/elles se seraient  auto-avilis  \[i/ɛ]l sə sə.ʁɛ.t‿ɔ.to.a.vi.li\

Impératif