Conjugaison:français/bonnarder

Conjugaison en français
bonnarder
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de bonnarder, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  bonnarde \ʒə  bɔ.naʁd\
tu  bonnardes \ty  bɔ.naʁd\
il/elle/on  bonnarde \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁd\
nous  bonnardons \nu  bɔ.naʁ.dɔ̃\
vous  bonnardez \vu  bɔ.naʁ.de\
ils/elles  bonnardent \[il/ɛl]  bɔ.naʁd\
Passé composé
j’ai  bonnardé  \ʒ‿e bɔ.naʁ.de\
tu as  bonnardé  \ty a bɔ.naʁ.de\
il/elle/on a  bonnardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a bɔ.naʁ.de\
nous avons  bonnardé  \nu.z‿a.vɔ̃ bɔ.naʁ.de\
vous avez  bonnardé  \vu.z‿a.ve bɔ.naʁ.de\
ils/elles ont  bonnardé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ bɔ.naʁ.de\
Imparfait
je  bonnardais \ʒə  bɔ.naʁ.dɛ\
tu  bonnardais \ty  bɔ.naʁ.dɛ\
il/elle/on  bonnardait \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁ.dɛ\
nous  bonnardions \nu  bɔ.naʁ.djɔ̃\
vous  bonnardiez \vu  bɔ.naʁ.dje\
ils/elles  bonnardaient \[il/ɛl]  bɔ.naʁ.dɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  bonnardé  \ʒ‿a.vɛ bɔ.naʁ.de\
tu avais  bonnardé  \ty a.vɛ bɔ.naʁ.de\
il/elle/on avait  bonnardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ bɔ.naʁ.de\
nous avions  bonnardé  \nu.z‿a.vjɔ̃ bɔ.naʁ.de\
vous aviez  bonnardé  \vu.z‿a.vje bɔ.naʁ.de\
ils/elles avaient  bonnardé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ bɔ.naʁ.de\
Passé simple
je  bonnardai \ʒə  bɔ.naʁ.de\
tu  bonnardas \ty  bɔ.naʁ.da\
il/elle/on  bonnarda \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁ.da\
nous  bonnardâmes \nu  bɔ.naʁ.dam\
vous  bonnardâtes \vu  bɔ.naʁ.dat\
ils/elles  bonnardèrent \[il/ɛl]  bɔ.naʁ.dɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  bonnardé  \ʒ‿y bɔ.naʁ.de\
tu eus  bonnardé  \ty y bɔ.naʁ.de\
il/elle/on eut  bonnardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bɔ.naʁ.de\
nous eûmes  bonnardé  \nu.z‿ym bɔ.naʁ.de\
vous eûtes  bonnardé  \vu.z‿yt bɔ.naʁ.de\
ils/elles eurent  bonnardé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ bɔ.naʁ.de\
Futur simple
je  bonnarderai \ʒə  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁe\
tu  bonnarderas \ty  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁa\
il/elle/on  bonnardera \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁa\
nous  bonnarderons \nu  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁɔ̃\
vous  bonnarderez \vu  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁe\
ils/elles  bonnarderont \[il/ɛl]  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  bonnardé  \ʒ‿o.ʁe bɔ.naʁ.de\
tu auras  bonnardé  \ty o.ʁa bɔ.naʁ.de\
il/elle/on aura  bonnardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa bɔ.naʁ.de\
nous aurons  bonnardé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ bɔ.naʁ.de\
vous aurez  bonnardé  \vu.z‿o.ʁe bɔ.naʁ.de\
ils/elles auront  bonnardé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ bɔ.naʁ.de\

Subjonctif

Présent
que je  bonnarde \kə ʒə  bɔ.naʁd\
que tu  bonnardes \kə ty  bɔ.naʁd\
qu’il/elle/on  bonnarde \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁd\
que nous  bonnardions \kə nu  bɔ.naʁ.djɔ̃\
que vous  bonnardiez \kə vu  bɔ.naʁ.dje\
qu’ils/elles  bonnardent \k‿[il/ɛl]  bɔ.naʁd\
Passé
que j’aie  bonnardé  \kə ʒ‿ɛ bɔ.naʁ.de\
que tu aies  bonnardé  \kə ty ɛ bɔ.naʁ.de\
qu’il/elle/on ait  bonnardé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ bɔ.naʁ.de\
que nous ayons  bonnardé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ bɔ.naʁ.de\
que vous ayez  bonnardé  \kə vu.z‿ɛ.je bɔ.naʁ.de\
qu’ils/elles aient  bonnardé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ bɔ.naʁ.de\
Imparfait
que je  bonnardasse \kə ʒə  bɔ.naʁ.das\
que tu  bonnardasses \kə ty  bɔ.naʁ.das\
qu’il/elle/on  bonnardât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁ.da\
que nous  bonnardassions \kə nu  bɔ.naʁ.da.sjɔ̃\
que vous  bonnardassiez \kə vu  bɔ.naʁ.da.sje\
qu’ils/elles  bonnardassent \k‿[il/ɛl]  bɔ.naʁ.das\
Plus-que-parfait
que j’eusse  bonnardé  \kə ʒ‿ys bɔ.naʁ.de\
que tu eusses  bonnardé  \kə ty ys bɔ.naʁ.de\
qu’il/elle/on eût  bonnardé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bɔ.naʁ.de\
que nous eussions  bonnardé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ bɔ.naʁ.de\
que vous eussiez  bonnardé  \kə vu.z‿y.sje bɔ.naʁ.de\
qu’ils/elles eussent  bonnardé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys bɔ.naʁ.de\

Conditionnel

Impératif

Présent
  bonnarde  \bɔ.naʁd\
  bonnardons  \bɔ.naʁ.dɔ̃\
  bonnardez  \bɔ.naʁ.de\
Passé
 aie  bonnardé   \ɛ bɔ.naʁ.de\ 
 ayons  bonnardé   \ɛ.jɔ̃ bɔ.naʁ.de\ 
 ayez  bonnardé   \ɛ.je bɔ.naʁ.de\