Conjugaison:français/contumacer

Conjugaison en français
contumacer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-cer}}

Conjugaison de contumacer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  contumace \ʒə  kɔ̃.ty.mas\
tu  contumaces \ty  kɔ̃.ty.mas\
il/elle/on  contumace \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.ty.mas\
nous  contumaçons \nu  kɔ̃.ty.ma.sɔ̃\
vous  contumacez \vu  kɔ̃.ty.ma.se\
ils/elles  contumacent \[il/ɛl]  kɔ̃.ty.mas\
Passé composé
j’ai  contumacé  \ʒ‿e kɔ̃.ty.ma.se\
tu as  contumacé  \ty a kɔ̃.ty.ma.se\
il/elle/on a  contumacé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a kɔ̃.ty.ma.se\
nous avons  contumacé  \nu.z‿a.vɔ̃ kɔ̃.ty.ma.se\
vous avez  contumacé  \vu.z‿a.ve kɔ̃.ty.ma.se\
ils/elles ont  contumacé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ kɔ̃.ty.ma.se\
Imparfait
je  contumaçais \ʒə  kɔ̃.ty.ma.sɛ\
tu  contumaçais \ty  kɔ̃.ty.ma.sɛ\
il/elle/on  contumaçait \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.ty.ma.sɛ\
nous  contumacions \nu  kɔ̃.ty.ma.sjɔ̃\
vous  contumaciez \vu  kɔ̃.ty.ma.sje\
ils/elles  contumaçaient \[il/ɛl]  kɔ̃.ty.ma.sɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  contumacé  \ʒ‿a.vɛ kɔ̃.ty.ma.se\
tu avais  contumacé  \ty a.vɛ kɔ̃.ty.ma.se\
il/elle/on avait  contumacé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ kɔ̃.ty.ma.se\
nous avions  contumacé  \nu.z‿a.vjɔ̃ kɔ̃.ty.ma.se\
vous aviez  contumacé  \vu.z‿a.vje kɔ̃.ty.ma.se\
ils/elles avaient  contumacé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ kɔ̃.ty.ma.se\
Passé simple
je  contumaçai \ʒə  kɔ̃.ty.ma.se\
tu  contumaças \ty  kɔ̃.ty.ma.sa\
il/elle/on  contumaça \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.ty.ma.sa\
nous  contumaçâmes \nu  kɔ̃.ty.ma.sam\
vous  contumaçâtes \vu  kɔ̃.ty.ma.sat\
ils/elles  contumacèrent \[il/ɛl]  kɔ̃.ty.ma.sɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  contumacé  \ʒ‿y kɔ̃.ty.ma.se\
tu eus  contumacé  \ty y kɔ̃.ty.ma.se\
il/elle/on eut  contumacé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.ty.ma.se\
nous eûmes  contumacé  \nu.z‿ym kɔ̃.ty.ma.se\
vous eûtes  contumacé  \vu.z‿yt kɔ̃.ty.ma.se\
ils/elles eurent  contumacé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ kɔ̃.ty.ma.se\
Futur simple
je  contumacerai \ʒə  kɔ̃.ty.ma.s(ə.)ʁe\
tu  contumaceras \ty  kɔ̃.ty.ma.s(ə.)ʁa\
il/elle/on  contumacera \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.ty.ma.s(ə.)ʁa\
nous  contumacerons \nu  kɔ̃.ty.ma.s(ə.)ʁɔ̃\
vous  contumacerez \vu  kɔ̃.ty.ma.s(ə.)ʁe\
ils/elles  contumaceront \[il/ɛl]  kɔ̃.ty.ma.s(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  contumacé  \ʒ‿o.ʁe kɔ̃.ty.ma.se\
tu auras  contumacé  \ty o.ʁa kɔ̃.ty.ma.se\
il/elle/on aura  contumacé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa kɔ̃.ty.ma.se\
nous aurons  contumacé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.ty.ma.se\
vous aurez  contumacé  \vu.z‿o.ʁe kɔ̃.ty.ma.se\
ils/elles auront  contumacé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.ty.ma.se\

Subjonctif

Présent
que je  contumace \kə ʒə  kɔ̃.ty.mas\
que tu  contumaces \kə ty  kɔ̃.ty.mas\
qu’il/elle/on  contumace \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.ty.mas\
que nous  contumacions \kə nu  kɔ̃.ty.ma.sjɔ̃\
que vous  contumaciez \kə vu  kɔ̃.ty.ma.sje\
qu’ils/elles  contumacent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.ty.mas\
Passé
que j’aie  contumacé  \kə ʒ‿ɛ kɔ̃.ty.ma.se\
que tu aies  contumacé  \kə ty ɛ kɔ̃.ty.ma.se\
qu’il/elle/on ait  contumacé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ kɔ̃.ty.ma.se\
que nous ayons  contumacé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ kɔ̃.ty.ma.se\
que vous ayez  contumacé  \kə vu.z‿ɛ.je kɔ̃.ty.ma.se\
qu’ils/elles aient  contumacé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ kɔ̃.ty.ma.se\
Imparfait
que je  contumaçasse \kə ʒə  kɔ̃.ty.ma.sas\
que tu  contumaçasses \kə ty  kɔ̃.ty.ma.sas\
qu’il/elle/on  contumaçât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.ty.ma.sa\
que nous  contumaçassions \kə nu  kɔ̃.ty.ma.sa.sjɔ̃\
que vous  contumaçassiez \kə vu  kɔ̃.ty.ma.sa.sje\
qu’ils/elles  contumaçassent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.ty.ma.sas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  contumacé  \kə ʒ‿ys kɔ̃.ty.ma.se\
que tu eusses  contumacé  \kə ty ys kɔ̃.ty.ma.se\
qu’il/elle/on eût  contumacé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.ty.ma.se\
que nous eussions  contumacé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ kɔ̃.ty.ma.se\
que vous eussiez  contumacé  \kə vu.z‿y.sje kɔ̃.ty.ma.se\
qu’ils/elles eussent  contumacé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys kɔ̃.ty.ma.se\

Conditionnel

Impératif

Présent
  contumace  \kɔ̃.ty.mas\
  contumaçons  \kɔ̃.ty.ma.sɔ̃\
  contumacez  \kɔ̃.ty.ma.se\
Passé
 aie  contumacé   \ɛ kɔ̃.ty.ma.se\ 
 ayons  contumacé   \ɛ.jɔ̃ kɔ̃.ty.ma.se\ 
 ayez  contumacé   \ɛ.je kɔ̃.ty.ma.se\